Pamiątkowy kompleks Chwały w Charkowie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pamiątkowy kompleks Chwały w Charkowie
Меморіальний комплекс Слави
Ilustracja
Posąg Matki Ojczyzny
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Charków

Adres

Лісопарк (Lisopark)

Typ budynku

zespół pomnikowy

Architekt

V.I. Agibalov, M.F. Ovsyankin, Y.I. Ryk, S.G. Svetlorusov, E. U. Czerkasow, I.A. Alferow i A.A. Maksimenko

Ukończenie budowy

1977

Położenie na mapie Charkowa
Mapa konturowa Charkowa, u góry znajduje się punkt z opisem „Pamiątkowy kompleks Chwały w Charkowie”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Pamiątkowy kompleks Chwały w Charkowie”
Położenie na mapie obwodu charkowskiego
Mapa konturowa obwodu charkowskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Pamiątkowy kompleks Chwały w Charkowie”
Ziemia50°02′17,9″N 36°15′51,2″E/50,038306 36,264222

Pamiątkowy kompleks Chwały w Charkowie (ukr. Меморіальний комплекс Слави) – kompleks pamięci ofiar II wojny światowej zlokalizowany na terenie parku leśnego Lisopark, w północnej części Charkowa na Ukrainie.

Historia i architektura[edytuj | edytuj kod]

Kompleks otwarto w 1977, na północnym krańcu miasta, w miejscu, gdzie Niemcy rozstrzelali dziesiątki tysięcy sowieckich jeńców wojennych, partyzantów i członków podziemia. Przy wejściu do kompleksu znajdują się dwa pylony, które stanowią rodzaj wprowadzenia (bramy) w osi głównej alei[1]. Na kompleks składają się m.in. trzy pamiątkowe, granitowe[1] stele z wyobrażeniem sztandarów. Napis na jednej ze steli upamiętnia poległych w dwóch bitwach o Charków 186 306 żołnierzy sowieckich (w 1941 i w 1943). W centrum założenia znajduje się okazała stela, opisująca walki i cierpienia narodu ukraińskiego, a także radość ze zwycięstwa nad Niemcami. Obok stoi wysoka rzeźba Matki Ojczyzny z szarego granitu[1], ujęta jako kobieta zamarła w żałobnej ciszy. U stóp tej rzeźby pali się znicz – Wieczny Płomień. Złote litery na szarym granicie układają się w rosyjskojęzyczny napis: Bohaterowie nie umierają. Zdobywają nieśmiertelność i na zawsze pozostaną w naszej pamięci, w naszych osiągnięciach, w wielkich czynach przyszłych pokoleń. Potomkowie zawdzięczają im życie[a][2][3].

Kompleks został zaprojektowany przez zespół autorów złożony z rzeźbiarzy V.I. Agibalova, M.F. Ovsyankina, Y.I. Ryka, artysty S.G. Svetlorusova, architektów E. U. Czerkasowa, I.A. Alferowa i A.A. Maksimenkę[2][3].

Według legendy miejskiej w ciszy lasu słyszalne jest bicie serca Matki Ojczyzny nie zatrzymujące się nawet na chwilę. Według twórców kompleksu rytm bicia serca jest identyczny z biciem ludzkiego serca po dwukrotnym zawale[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Герои не умирают. Они обретают бессмертие и навсегда остаются в памяти нашей, в свершениях наших, в великих делах грядущих поколений. Жизнью своей потомки обязаны им.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]