Panhard EBR
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent |
Panhard |
Typ pojazdu | |
Trakcja |
kołowa (8X8) |
Załoga |
4 |
Historia | |
Prototypy |
1948 |
Produkcja |
1950 - ? |
Egzemplarze |
1200 szt. |
Dane techniczne | |
Silnik |
Panhard 12H 6000, o mocy 200 KM |
Transmisja |
mechaniczna |
Pancerz |
spawany z płyt walcowanych, o grubości do 40 mm |
Długość |
6,15 m |
Szerokość |
2,42 m |
Wysokość |
2,24 m |
Prześwit |
0,33 m |
Masa |
13,5 t |
Osiągi | |
Prędkość |
105 km/h |
Zasięg pojazdu |
650 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) |
1,20 m |
Rowy (szer.) |
2,00 m |
Ściany (wys.) |
0,40 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 armata mle. F2 kal. 90 mm, 3 karabiny maszynowe kal. 7,5 mm | |
Użytkownicy | |
Francja |
Panhard EBR (Engin blindé de reconnaissance[a]) – francuski samochód pancerny opracowany w 1950 roku we francuskiej wytwórni Societe de Constructions Mecaniques Panhard et Levassor
Historia[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu II wojny światowej armia francuska zgłosiła pilne zapotrzebowania na ciężki samochód rozpoznawczy. Jedną z ofert zgłosiła francuska wytwórnia Panhard z Paryża i oznaczona jako Pannhard EBR (8x8).
Konstrukcja pierwszego modelu bazowała na transporterze AMR 201 i została ukończona w 1946 roku. W 1948 roku opracowano dwa prototypy, które po badaniach i udoskonaleniach zyskały uznanie dowództwa armii francuskiej.
W 1950 roku rozpoczęto produkcję seryjną samochodu rozpoznawczego Panhard EBR.
Produkowano go w następujących wersjach:
- z wieżą typu FL 11 wyposażoną w działo SA 49 kal. 75 mm oraz 3 karabinami maszynowymi kal. 7,5 mm (produkowany od 1950 roku)
- z wieżą FL 10 wyposażoną w działo SA 50 kal. 75 mm oraz 3 karabiny maszynowe kal. 7,5 mm (produkowany od 1954 roku)
- bez wieży jako transporter opancerzony z 3 karabinami maszynowymi kal. 7,5 mm oraz przedziałem dla 12 żołnierzy (produkowany w 1956 roku dla Portugalii)
- z wieżą FL 11 z działem Mle F 2 kal. 90 mm oraz 3 karabinami maszynowymi kal. 7,5 mm (produkowany od 1963 roku).
Wersja samochodu rozpoznawczego Panhard EBR FL 11 jest pojazdem nie pływającym. Jego uzbrojenie stanowi działo Mle F 2 kal. 90 mm ze sprzężonym z nią karabinem maszynowym 7,5 mm, stały karabin maszynowy umieszczony w przedziale kierowcy kal. 7,5 mm i karabinem maszynowym kal. 7,5 mm na wieży. Na wieży znajdują się cztery wyrzutnie granatów dymnych (2 x 2). Kadłub wozu wykonany jest z płyt stalowych. Pojazd wyposażony jest w cztery osie, podczas jazdy po drogach koła środkowe są podniesione, zaś po bezdrożach – opuszczone.
W 1956 roku na bazie pojazdu wyprodukowano dla Portugalii transporter opancerzony oznaczony jako Panhard EBR VTT. Był to pojazd o masie 13 ton, który przewozi 12 żołnierzy. Jego uzbrojenie stanowiły 3 karabiny maszynowe kal. 7,5 mm. Wyprodukowano 28 takich pojazdów.
Użycie[edytuj | edytuj kod]
Samochód rozpoznawczy Panhard EBR od 1951 roku był wprowadzany sukcesywnie do armii francuskiej, stanowiąc wyposażenie jednostek rozpoznawczych. Używany był między innymi w wojnie algierskiej.
Od 1979 roku zaczęto go zastępować wozem rozpoznawczym AMX-10RC.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Z fr. „rozpoznawczy wóz opancerzony”.