Parafia Przemienienia Pańskiego w Nowej Myszy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parafia Przemienienia Pańskiego w Nowej Myszy
Ilustracja
kościół parafialny
Państwo

 Białoruś

Siedziba

Nowa Mysz

Adres

Новая Мыш 225331, вул. Паркавая, 3

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

diecezja

pińska

Dekanat

baranowicki

kościół

Przemienienia Pańskiego w Nowej Myszy

Wezwanie

Przemienienie Pańskie

Wspomnienie liturgiczne

6 sierpnia

Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Parafia Przemienienia Pańskiego w Nowej Myszy”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Parafia Przemienienia Pańskiego w Nowej Myszy”
Ziemia53°08′18,2″N 25°54′30,4″E/53,138389 25,908444

Parafia Przemienienia Pańskiego w Nowej Myszy – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w diecezji pińskiej, w dekanacie baranowickim, na Białorusi.

Parafia posiada trzy kaplice filialne: Matki Bożej Różańcowej w Derewni, śś. Piotra i Pawła w Mołczadzi i Matki Bożej Miłosierdzia w Siewrukach.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy, drewniany kościół w Nowej Myszy ufundował w 1641 marszałek nadworny litewski Kazimierz Leon Sapieha. W 1669 r. parafia leżała w dekanacie słonimskim diecezji wileńskiej[1]. Po pożarze pierwszej świątyni nowy, murowany kościół wystawiła w 1825 rodzina Sapiehów[2]. W 1849 r. parafię leżącą w dekanacie nowogródzkim przyłączono do diecezji mińskiej. W latach 1869-1883 parafia leżała w dekanacie nowogródzkim diecezji wileńskiej, w latach 1883-1917 w archidiecezji mohylewskiej, w latach 1917-1925 ponownie w diecezji mińskiej. Od 1925 r. parafia leży w dekanacie baranowickim diecezji pińskiej[1]. Parafia w Nowej Myszy działała nieprzerwanie w czasach likwidacji parafii katolickich po powstaniu styczniowym i w okresie Związku Sowieckiego[3][4].

28 kwietnia 1942 r. Niemcy aresztowali proboszcz parafii ks. Alfons Oleszczuk. W jego zastępstwie administratorem parafii został ks. Wiktor Wierzbicki, aresztowany przez Niemców prawdopodobnie 26 czerwca 1942 r. Został przewieziony do więzienia w Baranowiczach, a stamtąd prawdopodobnie 3 lipca 1942 r. do obozu koncentracyjnego w Kołdyczewie, gdzie trafił również ks. Alfons Oleszczuk. 13 lipca 1942 r. księża zostali przewiezieni do Połonki i rozstrzelani razem z 13 innymi księżmi z okolicy Baranowicz przez białoruskich kolaborantów[5][6][1].

W latach 1942-1946 parafią opiekował się ks. Jan Borysiuk. Parafia liczyła około 1500 wiernych[1].

Demografia[1][edytuj | edytuj kod]

Liczba katolików, wiernych parafii, w poszczególnych latach.

Proboszczowie parafii[1][edytuj | edytuj kod]

imię i nazwisko daty urzędowania
Ks. Kramikowski 1672 - 1674
Ks. Marcin Zaniewski 1677
Ks. Joachim Małachowski 1716
Ks. Mateusz Krugielewicz 1743 - 1744
Ks. Andrzej Janowicz 1779 - 1791
Ks. Szymon Kisielewski 1818 - 1826
Ks. Feliks Runażewicz 1828 - 1829
Ks. Józef Rogowiecki 1830 - 1832
Ks. Edward Rogalewicz 1848 - 1863
Ks. Michał Jasiewicz 1863 - 1898
Ks. Antoni Ganicz 1898 - 1912
Ks. Stanisław Iwanowski 1912 - 1913
Ks. Antoni Trumpel 1913 - 1919
Ks. Donat Łaposzko 1919 - 1922
Ks. Antoni Kalenkiewicz 1924 - 1925
Ks. Józef Madaliński 1926 - 1930
Ks. Kazimierz Łomacki 1930 - 1932
Ks. Alfons Oleszczuk 1933 - 1942
Ks. Wiktor Wierzbicki (administrator) 1942
Ks. Stanisław Rogowski 1951 - 1953
Ks. Walenty Nowak[7] 1990 - 2011
Ks. Paweł Wróbel[7] 2011 - 2013

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f K. Shastouski, Nowa Mysz | Kościół Przemienienia Pańskiego - Komentarze [online], www.radzima.org [dostęp 2021-02-21].
  2. Nowa Mysz i jej mieszkańcy. Echa Polesia. [dostęp 2018-11-02]. (pol.).
  3. Kościół Przemienienia Pańskiego Nowa Mysz. Radzima. [dostęp 2018-11-02]. (pol.).
  4. Mysz 1.) Nowa, mko nad rz. Myszanką, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 837.
  5. BARANOWICZE [online], swiety-krzyz.refy.pl [dostęp 2021-02-21].
  6. ks. Wiktor Wierzbicki. Martyrologium duchowieństwa — Polska. [dostęp 2018-12-05]. (pol.).
  7. a b Nowa Mysz i jej mieszkańcy | Echa Polesia [online], polesie.org [dostęp 2021-02-21].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]