Parafia Przemienienia Pańskiego w Piatigorsku
 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
г. Пятигорск, ул. Анисимова 1 а/я 13 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| diecezja | |
| dekanat | |
| kościół | |
| Nadzór | |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
6 sierpnia |
Położenie na mapie Kraju Stawropolskiego  | |
Położenie na mapie Rosji  | |
 44°02′17,8″N 43°04′34,9″E/44,038278 43,076361
| |
| Strona internetowa | |
Parafia Przemienienia Pańskiego w Piatigorsku – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w Piatigorsku, w diecezji św. Klemensa w Saratowie, w dekanacie północnokaukaskim, w Rosji. Opiekę duszpasterską nad parafią sprawują ojcowie oblaci Delegatury Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na Ukrainie[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszymi katolikami w Piatigorsku byli polscy jeńcy z armii Napoleona zesłani w 1812. Później tę liczbę powiększali kolejni zesłańcy oraz dobrowolni osadnicy. Wśród piatigorskich katolików przeważali Polacy, jednak tego wyznania byli także Szkoci, Niemcy i Włosi. W latach trzydziestych XIX w. wspólnota katolicka liczyła ponad 400 osób (40% mieszkańców miasta). Nie miała ona jednak kapłana, a opiekę nad piatigorskimi katolikami sprawował proboszcz z Mozdoku.
W 1837 cesarz Imperium Rosyjskiego Mikołaj I Romanow wydał zgodę na budowę w Piatigorsku kościoła katolickiego. Świątynia w stylu klasycystycznym powstała w latach 1840–1846 i została konsekrowana 6 sierpnia 1844. Wtedy też w Piatigorsku powstała parafia katolicka i w mieście na stałe zamieszkał katolicki kapłan.
W przededniu I wojny światowej parafia liczyła 1738 wiernych. W 1916 przy parafii otwarto trzyletnią polską szkołę z polskim jako językiem wykładowym (z wyjątkiem języka rosyjskiego i arytmetyki w III klasie wykładanych po rosyjsku). Parafia prowadziła instytucje charytatywne.
Kościół był czynny do 1937, gdy został splądrowany i zamknięty przez komunistów. W styczniu 1938 rozstrzelono proboszcza piatigorskiego ks. Johanna Rotha, organistę Antona Dobrowolskiego, przewodniczącego rady parafialnej Antoniego Satowskiego i wielu innych parafian. W świątyni od tej pory mieściły się sklep, potem pracownia artystów malarzy, a następnie magazyny.
W latach 1988-90 (lub 1989–91) dawny kościół został wyremontowany przez władze z okazji Dni Lermontowa (który mieszkał i zginął w Piatigorsku w początkowym okresie budowy świątyni). Renowacja przywróciła budynkowi pierwotny wygląd kościoła katolickiego. Nad wejściem odrestaurowano tablicę z tekstem w języku polskim: Chwalcie Boga wszystkie ludy. Prace były konsultowane z polskimi budowniczymi z Budimexu, którzy ówcześnie realizowali inwestycję w pobliskim Kisłowodsku. Po odbudowie budynek został przeznaczony jako sala koncertowa filharmonii.
W 1991 na prośbę lokalnych katolików skierowaną do gubernatora Kraju Stawropolskiego ks. Bohdan Seweryniak odprawił w kościele pierwszą od 1937 mszę świętą. W 1992 zarejestrowano parafię w Piatigorsku. W latach 1992–2002 kościół służył zarówno jako świątynia katolicka jak i sala koncertowa. W 2002 został on zwrócony katolikom. W 2012 parafia została powierzona oblatom.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Piatigorsk. Delegatura Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej na Ukrainie. [dostęp 2018-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-09)]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Aleksander Bogolubow, Polacy w Kościele katolickim na Kaukazie Północnym, Annales Missiologici Posnanienses.
- Polacy na Kaukazie. Historia. bumerangmedia.com. [dostęp 2018-10-05]. (pol.).
- О нас. Parafia Przemienienia Pańskiego w Piatigorsku. [dostęp 2018-10-05]. (ros.).
- Parafie. Diecezja św. Klemensa w Saratowie. [dostęp 2018-10-05]. (ros.)..