Park Wivenhoe
| |
| Autor | |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Data powstania | |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
56,1 - 101,2 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Park Wivenhoe[1] (także Park Wivenhoe w Essex, ang. Wivenhoe Park, Essex) – obraz brytyjskiego malarza Johna Constable’a ukończony w 1816 roku. Od roku 1942 znajduje się w National Gallery of Art w Waszyngtonie[2][3].
Posiadłość[edytuj | edytuj kod]
Park Wivenhoe jest położony na obrzeżach Colchesteru w hrabstwie Essex[1]. Ziemia została zakupiona w latach 30. XVIII wieku przez generała majora Francisa Slatera Rebowa, nieruchomość została wybudowana w 1758[4]. W 1770 dokonano znacznych zmian w wyglądzie przylegającego parku, głównym projektantem był Richard Woods, architekt krajobrazu. Posiadłość liczyła około 80 hektarów (200 akrów)[1][5]. Woods zaprojektował tamę i łukowaty kamienny mostek w tradycyjnym stylu, wprowadził do parku wiele krętych alejek otoczonych drzewami. Dodatkowo architekt dodał do ogrodu dwa jeziora, w których wędkowano i pływano łodzią[5]. Park Wivenhoe jest przykładem ogrodu angielskiego, popularnego w XIX wieku na Wyspach Brytyjskich[1].
Geneza[edytuj | edytuj kod]
Namalowanie obrazu zlecił generał Francis Slater Rebow. Był on właścicielem przedstawionej posiadłości, przyjacielem ojca artysty, jednym z pierwszych mecenasów Constable’a. Park Wivenhoe nie był pierwszym zamówieniem generała, w 1812 zlecił on artyście namalowanie portretu jego siedmioletniej córki[1][2][4]. Constable od kilku lat planował poślubić swoją narzeczoną - Marie Bicknell. Rodzice Marii nie zgadzali się na małżeństwo z powodu przynależności do innej klasy społecznej i niepewnej przyszłości finansowej. Rodzice Constable’a również pozostawali sceptyczni w kwestii przyszłego małżeństwa syna[1]. Namalowanie obrazu dla malarza było niezwykle istotne, sprzedaż dzieła umożliwiła mu ożenienie się z panną Bicknell. Obraz został namalowany w sierpniu 1816[3]. 2 października 1816 para wzięła ślub[1][5]. Rebow bezpośrednio wpływał na wygląd pejzażu. Na prośbę mecenasa malarz umieścił na obrazie m.in. córkę generała, łódkę z rybakami czy jedną z krów (pierwsza od lewej) zasłaniającą miejsce zszycia płótna. Życzenia artystyczne generała były dla malarza sporym wyzwaniem[1][4][5][6].
Malarz, wbrew panującym zwyczajom, malował swoje obrazy w plenerze, stając się później inspiracją dla impresjonistów[5]. Taki sposób pracy rozpoczął w 1814 roku. Również Park Wivenhoe prawdopodobnie namalował na zewnątrz. Generał nalegał na uchwycenie jak najszerszego widoku parku, dlatego, w trakcie tworzenia dzieła, artysta został zmuszony do doszycia dodatkowych pasów płótna do obrazu[4].
Opis obrazu[edytuj | edytuj kod]
W centrum kompozycji znajduje się jezioro będące główną atrakcją parku, dzieli ono kompozycję na dwie części. W tafli wody odbijają się niektóre elementy krajobrazu. Po prawej stronie jeziora pływa para majestatycznych łabędzi. Po prawej stronie od ptaków, znajduje się łódka z dwoma rybakami, którzy manipulują sieciami. Na brzegu widać robotników pomagających w połowie. W centrum jeziora płynie sznur kaczek. Z lewej strony zbiornika malarz umieścił tamę i most[1][5]. Ponad jeziorem znajduje się, wyróżniająca się czerwonym kolorem i częściowo przysłonięta drzewami, rezydencja, w której mieszkał właściciel[1]. Nad pasem drzew widać niebo pokryte realistycznie namalowanymi, gęstymi chmurami. Artysta odtworzył kłęby chmur z dużą starannością. John Constable pasjonował się zjawiskami atmosferycznymi, poświęcał dużo czasu na analizę pogody, dlatego przywiązywał do nich szczególną wagę[5]. Ponad koronami drzew zostało namalowane stado czarnego ptactwa. Po lewej stronie obrazu widać drewniany płot, a za nim znajdują się cztery pasące się krowy, pełniące rolę sztafażu dla głównej kompozycji obrazu. W głębi łąki znajduje się powóz z córką generała – Mary Rebow, który wyjechał z tamy łączącej dwa brzegi parku. Do bryczki zaprzęgnięty jest osioł[1].
Interpretacja[edytuj | edytuj kod]
Park Wivenhoe jest drobiazgowym i skrupulatnym projektem, nie tylko w pejzażu Constable’a, ale również jako sam park[1]. Malarz wierzył, że poprzez malowanie chmur i światła artysta najdobitniej wyraża swoje emocje, to zjawisko nazywał „światłocieniem natury”. Obraz jest przesiąknięty melancholią i chęcią powrotu do prostego i zwyczajnego trybu życia[1][5]. Wiernie odwzorowuje rzeczywistość sztucznie wytworzonego krajobrazu, który ma tylko naśladować nieposkromioną i dziką naturę[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Justyna Weronika Łabądź: 100 najpiękniejszych obrazów. Warszawa: SBM, 2016, s. 264-269. ISBN 978-83-8059-272-8.
- ↑ a b Nationalgallery. [dostęp 2021-12-22]. (ang.).
- ↑ a b Gabriele Crepaldi: Turner i Constable. Warszawa: HPS, 2006, s. 62, seria: Klasycy sztuki. ISBN 978-83-60529-21-8.
- ↑ a b c d John Hayes: British Paintings of the sixteenth throug nineteenth centuries. Washington: 1992, s. 29-32, seria: The collections of the national gallery of art systematic catalogue. ISBN 0-521-41066-5.
- ↑ a b c d e f g h Dr. Abraham Fox. [dostęp 2021-12-26]. (ang.).
- ↑ a b Wendy Beckett: Historia malarstwa. Warszawa: Arkady, 2000, s. 269. ISBN 83-213-4008-3.