Przejdź do zawartości

Paweł Danilewicz

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paweł Danilewicz
Herb
Herb Ostoja
sędzia ziemski wileński
sędzia grodzki wileński
podsędek wileński
cześnik lidzki
starosta niegrodowy inturski
marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego
elektor króla Jana II Kazimierza Wazy
Rodzina

Danilewiczowie herbu Ostoja

Data śmierci

1667

Żona

Zofia Duninówna Kitlicka

Dzieci

Adam Karol

Paweł Danilewicz (Danielewicz) herbu Ostoja (zm. 1667) – dziedzic dóbr Leszna[1], sędzia ziemski wileński w latach 1649-1667, podsędek wileński w latach 1646-1649, cześnik lidzki w latach 1642-1646, sędzia grodzki wileński w latach 1641-1646[2], starosta niegrodowy inturski w 1655 roku, marszałek Trybunału Głównego Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1655 roku.

Paweł Danilewicz, w 1648 roku, był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa wileńskiego[3]. Poseł na sejm nadzwyczajny 1654 roku[4]. W 1655 roku był sygnatariuszem układu w Kiejdanach[5].

Wspominał go Wojciech Wijuk Kojałowicz pisząc:

Za moich czasów Paweł Danielewicz naprzód podsędek, potem sędzia ziemski wileński, mąż nie tylko w prawie ojczystem wielce biegły, ale i sprawiedliwością zacny[6].

Paweł Danilewicz wymieniony został także przez Kaspra Niesieckiego w Herbarzu polskim[7]. Ożeniony był z Zofią Duninówną Kitlicką[8]. Jego synem był Adam Karol, sędzia grodzki wileński[9].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Metryka Litewska. Rejestry podymnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Województwo wileńskie 1690 r., A. Rachuba (oprac.), Warszawa 1989, s. 166.
  2. ↑ Metryka Litewska. Księga wpisów nr 131, (oprac.) A. Rachuba, Warszawa 2001, nr 1018, s. 439.
  3. ↑ Svffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielk. Xięstwa Litewskiego. Zgodnie na Naiaśnieyszego Iana Kazimierza Obranego Krola Polskiego [...]. Dane, między Warszawą, a Wolą, Dnia 17. Listopada, Roku 1648, [b.n.s].
  4. ↑ Stefania Ochmann-Staniszewska, Zdzisław Staniszewski, Sejm Rzeczypospolitej za panowania Jana Kazimierza Wazy. Prawo – doktryna – praktyka, tom II, Wrocław 2000, s. 385.
  5. ↑ H. Lulewicz, Akta zjazdów stanów Wielkiego Księstwa Litewskiego, Instytut Historii PAN, Warszawa 2009, t. II, s. 296, 317.
  6. ↑ W. Kojałowicz, Ks. Wojciecha Wiiuka Kojałowicza herbarz szlachty Wielkiego Księstwa Litewskiego zwany Nomenclator, Kraków 1905, s. 119.
  7. ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III s. 301.
  8. ↑ Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, spisy, t. I: Województwo wileńskie XIV-XVIII wiek, opr. H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004, s. 168.
  9. ↑ A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 81.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • W. Konopczyński, K. Lepszy, Akta Ugody Kiejdańskiej 1655 roku, [w:] Ateneum Wileńskie, r. X, Wilno 1935, s. 205 [33].
  • Urzędnicy Wielkiego Księstwa Litewskiego, spisy, t. I: Województwo wileńskie XIV-XVIII wiek, opr. H. Lulewicz, A. Rachuba, P. P. Romaniuk, pod red. A. Rachuby, Warszawa 2004, s. 168, 641.
  • A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. IV, s. 81.
  • S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. III, s. 64.
  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III s. 301.
  • Metryka Litewska. Rejestry podymnego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Województwo wileńskie 1690 r., A. Rachuba (oprac.), Warszawa 1989, s. 166.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Paweł_Danilewicz&oldid=73532457”