Phymatinae
| Phymatinae | |
| Laporte, 1832 | |
 Phymata crassipes | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Phymatinae |
Phymatinae – podrodzina pluskwiaków z podrzędu różnoskrzydłych i rodziny zajadkowatych, obejmująca 291 gatunków. Takson kosmopolityczny. Należą tu drapieżne owady, zwykle o chwytnych przednich odnóżach.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson dawniej traktowany był przez wielu autorów jako osobna rodzina[1][2]. Obecnie klasyfikowany jest jako podrodzina zajadkowatych w grupie określanej jako "Phymatine Complex". Badania filogenetyczne Hwanga i Weirauch z 2012 wskazują na monofiletyzm Phymatinae jak i "Phymatine Complex", obejmującego także Hammacerinae, Centrocnemidinae i Holoptilinae[3]. Ponadto do kompleksu tego zalicza się jeszcze Elasmodeminae[1][4], których we wspomnianej analizie nie uwzględniono. "Phymatine Complex" zajmuje w obrębie zajadkowatych pozycję bazalną[3].
Do Phymatinae należy 291 gatunków z 28 rodzajów, zgrupowanych w 4 plemiona[4]:
- Carcinocorini Handlirsch, 1897
- Macrocephalini Handlirsch, 1897
- Phymatini Laporte, 1832
- Themonocorini Carayon, Usinger et Wygodzinsky, 1958
Opis[edytuj | edytuj kod]
Pluskwiaki o spłaszczonym ciele z wielokątnym przedtułowiem i często romboidalnym odwłokiem. Wierzch ciała wskutek uniesienia niektórych brzegów zewnętrznych wklęsły. Zazwyczaj na głowie, odnóżach i brzegach przedtułowia obecne są różne wyrostki, niekiedy zakończone kolcami[2]. Głowa często tak wysoka jak długa[4], w profilu prawie pięciokątna, zaopatrzona w krótki i gruby ryjek[2]. U większości gatunków bukule zakrywają nasadę kłujki[4]. Zakrywka często bez komórek. Jeśli komórki są obecne to występują też nadliczbowe, promieniście rozchodzące się z tyłu żyłki[1]. Odnóża przednie różnie wykształcone: u Themonocorini kroczne z długimi kolcami na udach, u pozostałych chwytne[4] o zlanych stopie i goleniu, a u Macrocephalini i Phymatini ponadto o powiększonych udach. Gruczoły na spodzie zatułowia położone blisko jego tylnej krawędzi. Samice mają zredukowane zewnętrzne narządy płciowe, zaś samce cechują paramery w kształcie kaczej głowy[1].
Biologia[edytuj | edytuj kod]
Owady drapieżne. Zwykle polują na swe ofiary wśród roślinności, ale larwy i dorosłe Themonocoris kinkalanus robią to w gniazdach wikłaczy. U Phymata fasciata stwierdzono dozorowanie przed- i pokopulacyjne, a u P. crassipes zdolność do wytwarzania dźwięków[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Phymatini i Macrocephalini są rozsiedlone kosmopolitycznie, Carcinocorini ograniczone do krainy orientalnej, a Themonocorini do afrotropikalnej[4]. W Polsce występuje tylko Phymata crassipes[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Randall T. Schuh, James Alexander Slater: True Bugs of the World (Hemiptera:Heteroptera): Classification and Natural. Cornell University Press: Comstock Publishing Associates, 1995, s. 154.
- ↑ a b c d Alicja Cmoluchowa: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XVIII Pluskwiaki różnoskrzydłe - Heteroptera z. 7 Nabidae, Reduviidae, Phymatidae. Warszawa, Wrocław: PWN, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978.
- ↑ a b W. S. Hwang, C. Weirauch. Evolutionary history of assassin bugs (Insecta: Hemiptera: Reduviidae): insights from divergence dating and ancestral state reconstruction. „PLoS ONE”. 7 (9), s. 1-12, 2012. DOI: 10.1371/journal.pone.0045523.
- ↑ a b c d e f g C. Weirauch, J.-M. Bérenger , L. Berniker , D. Forero , M. Forthman, S. Frankenberg, A. Freedman, E. Gordon, R. Hoey-Chamberlain, W. S. Hwang, S. A. Marshall, A. Michael, S. M. Paiero, O. Udah, C. Watson, M. Yeo, G. Zhang , J. Zhang. An Illustrated Identification Key to Assassin Bug Subfamilies and Tribes (Hemiptera: Reduviidae). „Canadian Journal of Arthropod Identifi cation”, 2014.