Piernikarska Grzęda

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Piernikarska Grzęda – wypukła podłużna forma ukształtowania terenu, w południowo-zachodniej Polsce w Sudetach Wschodnich, w Masywie Śnieżnika na południowo-wschodnim zboczu wzniesienia Sadzonki.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Piernikarska Grzęda, położona jest w Sudetach Wschodnich, na terenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego w środkowo-wschodniej części Masywu Śnieżnika, około 1,3 km., na południowy wschód od Śnieżnika. Po wschodniej stronie od wzniesienia Sadzonki.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Grzęda stanowi podłużne wypuklenie na zboczu wzniesienia w kształcie grzbietu położone na poziomie 1200-1000m n.p.m., wybijające się z północno-wschodniego zbocza wzniesienia Sadzonki, wznoszącego się z "Mokrego Grzbietu". Grzęda zbudowana jest z gnejsowych skał, metamorfiku Lądka i Śnieżnika. Oś Grzędy rozciąga się na kierunku NE-SW, oddzielając Lej Średni położony po północnej stronie od Granicznego Stoku rozciągającego się po południowej stronie. Grzęda stanowi naturalne wypuklenie na zboczu, powstałe w okresie ostatniego zlodowacenia w wyniku erozyjnej działalności lodowca, który w słabszych partiach podłoża wyżłobił w zboczu sąsiadujące z grzędą erozyjne doliny: Głęboką Jamę i Lej Średni. Stoki Grzędy porośnięte są rzadkim dolnoreglowym lasem świerkowym z domieszką buka, jodły, sosny. Las w latach 80. XX w. podczas klęski ekologicznej został częściowo zniszczony. Południowym podnóżem płynie bezimienny górski potok dopływ Kamienicy a północnym podnóżem płynie górski potok Kamienica.

Inne[edytuj | edytuj kod]

Ciekawostka[edytuj | edytuj kod]

Najbliższe okolice Grzędy stanowią ostoję kozic górskich[3], które przybyły w latach 70. XX wieku z terenu Czech.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Nad górną częścią Grzędy, zboczem Czarci Gon prowadzi nieznakowana leśna ścieżka. Ścieżka przechodzi obok Chatki pod Śnieżnikiem oraz ruin po byłym schronie Owczarnia. Ścieżka prowadzi od węzła pod Stromą do granicy państwa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kartki z dziejów domku myśliwskiego. [dostęp 2017-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-16)].
  2. Zdjęcie Chatki pod Śnieżnikiem. [dostęp 2017-01-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-24)].
  3. Śnieżnicki PK -Fauna

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
  • Praca zbiorowa, mapa turystyczna Sudety Wschodnie, Skala 1:60.000, wydawca:ExpressMap, Warszawa, 2010, ISBN 978-83-7546-262-3.
  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 16 Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK „Kraj”, Warszawa 1993, ISBN 83-7005-341-6.
  • Masyw Śnieżnika – Stronie Śląskie, mapa w skali 1:30 000, Wydawnictwo Kartograficzne „Compass”, Wrocław 2003, ISBN 83-89165-34-1.
  • L. Kasza: Szczegółowa mapa geologiczna Sudetów, skala 1:25 000, ark. Nowa Morawa, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1967