Pierwszy rząd Sada al-Haririego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rząd Sada al-Haririego – rząd jedności narodowej Republiki Libańskiej, funkcjonujący od listopada 2009 do stycznia 2011.

Powstanie[edytuj | edytuj kod]

27 czerwca 2009 prezydent Michel Sulaiman desygnował Sada al-Haririego, przywódcę Al-Mustakbal i Sojuszu 14 Marca na stanowisko Prezesa Rady Ministrów. Nominację zatwierdził w głosowaniu parlament[1]. Al-Hariri podjął rozmowy z opozycyjnym Sojuszem 8 Marca, mające na celu stworzenie wspólnego rządu jedności narodowej. Po trzech miesiącach negocjacji, 7 września 2009 przedstawił prezydentowi skład swojego gabinetu. Hezbollah i jego sojusznicy odrzucili zaproponowany przez al-Haririego skład rządu, dlatego też 10 września 2009 zrezygnował on z dalszej misji tworzenia gabinetu[2], jednak 16 września prezydent Sulaiman ponownie desygnował go na stanowiska premiera[3]. 7 listopada 2009, po kolejnych rundach negocjacji koalicja al-Haririego zawarła porozumienie z opozycją, przewidujące podział władzy i wspólny rząd[4].

9 listopada 2009 prezydent zatwierdził nowy gabinet, w skład którego weszło 30 ministrów, 15 z Sojuszu 14 Marca, 10 z opozycji i 5 mianowanych przez prezydenta. Zgodnie z niepisaną zasadą konfesjonalizmu w rządzie znalazła się równa liczba muzułmanów i chrześcijan (po 6 maronitów, sunnitów i szyitów, 4 prawosławnych, po 3 druzów i grekokatolików oraz 2 Ormian). Członkami gabinetu zostały także 2 kobiety[5][6][7]. 10 grudnia 2009 gabinet Sada al-Haririego uzyskał wotum zaufania, zdobywając 122 głosy poparcia w 128-osobowym Zgromadzeniu Narodowym[8].

Upadek[edytuj | edytuj kod]

12 stycznia 2011 roku ministrowie związani z Sojuszem 8 Marca i prezydentem Michelem Sulaimanem opuścili rząd jedności narodowej, który upadł[9].

25 stycznia 2011 r. prezydent Libanu powierzył misję sformowania nowego rządu Nadżibowi Mikatiemu, popieranemu przez Hezbollah i jego sojuszników.

 Osobny artykuł: Rząd Nażiba Mikatiego (2011).

Skład[edytuj | edytuj kod]

Stanowisko Imię i nazwisko Stanowisko Partia
Przedstawiciele prezydenta
Min. spraw wewnętrznych Ziad Baroud Katolik-Maronita     niezależny
Min. obrony i wicepremier Elias Murr Prawosławny     niezależny
Sekretarz stanu Adnan al-Kassar Sunnita     niezależny
Sekretarz stanu Adnan as-Sajjid Hussejn Szyita     niezależny
Sekretarz stanu Mona Ofeisz Prawosławna     niezależna
Sojusz 14 Marca
Premier Sad al-Hariri Sunnita     Strumień Przyszłości
Min. finansów Raja Haffar al-Hassan Sunnitka     Strumień Przyszłości
Min. środowiska Mohammad Rahhal Sunnita     Strumień Przyszłości
Min. edukacji Hassan Mneimneh Sunnita     Strumień Przyszłości
Min. ekonomii i handlu Mohammad Safadi Sunnita     Blok Trypolijski
Min. sprawiedliwości Ibrahim Nadżdżar Prawosławny     Siły Libańskie
Min. kultury Salim Wardeh Katolik-Melchita     Siły Libańskie
Min. spraw socjalnych Selim al-Sajegh Katolik-Maronita     Kataeb
Sekretarz stanu Jean Ogassapian Prawosławny Ormianin     Ramgavar
Min. robót publicznych i transportu Ghazi al-Aridi Druz     Socjalistyczna Partia Postępu
Min. ds. uchodźców Akram Szihajeb Druz     Socjalistyczna Partia Postępu
Sekretarz stanu Wael Abu Faour Druz     Socjalistyczna Partia Postępu
Min. pracy Butrus Harb Katolik-Maronita     niezależny
Min informacji Tarek Mitri Prawosławny     niezależny
Sekretarz stanu Michel Faraon Katolik-Melchita     niezależny
Sojusz 8 Marca
Min. turystyki Fadi Abboud Katolik-Maronita     Wolny Ruch Patriotyczny
Min. energii i wody Dżubran Bassil Katolik-Maronita     Wolny Ruch Patriotyczny
Min. telekomunikacji Szarbel Nahhas Katolik-Melchita     Wolny Ruch Patriotyczny
Sekretarz stanu Jusef Saadeh Katolik-Maronita     Marada
Min. przemysłu Abraham Dedejan Protestant (Ormianin)     Dasznak
Min. spraw zagranicznych Ali Hussein al-Szami Szyita     Amal
Min. sportu i młodzieży Ali Hussein Abdallah Szyita     Amal
Min. zdrowia Mohammad Dżawad Chalife Szyita     Amal
Min. rolnictwa Hussein Hadżdż Hassan Szyita     Hezbollah
Min. ds. reformy administracji Mohammed Fneisz Szyita     Hezbollah

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hariri named as Lebanon's new PM. BBC News, 27 czerwca 2009. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  2. Hariri zrezygnował z misji tworzenia rządu. rp.pl, 10 września 2009. [dostęp 2011-07-24]. (pol.).
  3. Hariri given second chance to form government. France24, 16 września 2009. [dostęp 2011-07-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-30)]. (ang.).
  4. Opposition agree to join Hariri's national unity government. France24, 7 listopada 2009. [dostęp 2017-09-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-11-11)]. (ang.).
  5. Saad Hariri's First Government Announced. naharnet.com, 9 listopada 2009. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  6. Lebanon finally forms government. BBC News, 10 listopada 2009. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  7. Lebanon’s new Government. ifes.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-22)]. (ang.). [dostęp 2011-07-25]
  8. PM Hariri’s Cabinet wins the Vote of Confidence. yalibnan.com, 11 grudnia 2009. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).
  9. Lebanon's unity government collapses. guardian.co.uk, 12 stycznia 2011. [dostęp 2011-07-24]. (ang.).