Piotr Kamka
podporucznik | |
Data i miejsce urodzenia |
7 listopada 1891 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
24 lipca 1920 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Formacja | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Piotr Kamka (ur. 7 listopada 1891 w Gnieźnie, zaginął 24 lipca 1920 pod Wołpami) – żołnierz armii niemieckiej, powstaniec wielkopolski, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari. Pośmiertnie awansowany na stopień porucznika.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Ludwika i Krystyny z Kierczyńskich. Absolwent szkoły powszechnej[1]. W lipcu 1914 wcielony do armii niemieckiej i w jej szeregach walczył na frontach I wojny światowej. Jesienią 1918 powrócił do Gniezna. W styczniu 1919 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. W szeregach I batalionu saperów wielkopolskich walczył w powstaniu wielkopolskim na froncie północnym i południowym. Od lutego 1920, będąc dowódcą 1 kompanii XVII batalionu saperów w stopniu podporucznika, walczył na froncie polsko bolszewickim[1]. Podczas lipcowych walk odwrotowych zdecydowanym atakiem odrzucił oddziały nieprzyjaciela za Niemen, co umożliwiło wycofanie się pozostałym polskim jednostkom z zagrożonego odcinka, następnego dnia kontynuował akcję pod miasteczkiem Wołpy. Zginął w trakcie kolejnego ataku. Za czyny bojowe został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari i pośmiertnie awansowany na stopień porucznika[1].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 5543)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Polak (red.) 1991 ↓, s. 62.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.