Piotr Sobiennikow

Piotr Sobiennikow
Пётр Собенников
	generał porucznik
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1894 ; Petersburg
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 1960 ; Moskwa
	Przebieg służby
Lata służby	1914–1917, 1918–1960
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Armia Czerwona; Armia Radziecka
Stanowiska	dowódca 8. i 43 Armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa;; II wojna światowa: operacja orłowska; operacja Bagration operacja bobrujska; operacja mińska; ; operacja mławsko-elbląska; operacja berlińska;
	Odznaczenia

Piotr Pietrowicz Sobiennikow (ros. Пётр Петрович Собенников; ur. 1 lipca^?/13 lipca 1894 w Petersburgu-Kronsztadzie, zm. 14 sierpnia 1960 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy, generał porucznik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1916 służył w rosyjskiej armii, ukończył Nikołajewską Szkołę Kawalerii, brał udział w I wojnie światowej na Froncie Północno-Zachodnim, kierował komendą łączności pułku kawalerii. W 1918 wstąpił do Armii Czerwonej, uczestniczył w wojnie domowej na Froncie Wschodnim jako dowódca plutonu, adiutant pułku kawalerii, zastępca szefa i szef sztabu dywizji kawalerii, potem dowodził brygadą kawalerii i był zastępcą inspektora kawalerii Armii Czerwonej i inspektorem kawalerii okręgu wojskowego.

W 1923 skończył Wojskowo-Akademickie Kursy Doskonalenia Wyższej Kadry Dowódczej Armii Czerwonej, a w 1927 kursy doskonalenia wyższej kadry dowódczej Armii Czerwonej, w latach 1937–1939 był dowódcą dywizji kawalerii, potem starszym wykładowcą Akademii Wojskowej im. Frunzego, zimą 1939–1940 brał udział w wojnie z Finlandią, w 1940 został członkiem partii komunistycznej.

Od marca 1941 dowodził 8 Armią w ramach Nadbałtyckiego Okręgu Wojskowego, po ataku Niemiec na ZSRR uczestniczył w walkach w krajach bałtyckich, od 3 lipca do końca sierpnia 1941 dowodził Frontem Północno-Zachodnim, m.in. w walkach pod Starą Russą, od września do 16 października 1941 był dowódcą 43 Armii. Za nieumiejętne dowodzenie odsunięty ze stanowiska, pozbawiony stopnia generała majora i skazany warunkowo, w listopadzie 1942 został zastępcą dowódcy 3 Armii, brał udział w operacji orłowskiej, briańskiej, homelsko-rzeczyckiej, rogaczewsko-żłobińskiej, bobrujskiej, mińskiej, białostockiej, mławsko-elbląskiej i berlińskiej, 22 lutego 1944 otrzymał stopień generała porucznika. Po zajęciu Białegostoku kierował likwidacją ujawnionych struktur AK i Delegatury Rządu.

Po wojnie był dowódcą armii, zastępcą dowódcy okręgu wojskowego, zastępcą szefa, a w 1955–59 szefem kursów „Wystrieł”, następnie pracował w Sztabie Generalnym Sił Zbrojnych ZSRR.

Został pochowany na Cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Order Lenina
Order Czerwonego Sztandaru
Order Suworowa II klasy
Order Kutuzowa II klasy
Order Bohdana Chmielnickiego I klasy
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
Medal „Za zdobycie Królewca”
Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
Komandor Legii Zasługi (Stany Zjednoczone)
Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (Polska Ludowa)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

http://www.az-libr.ru/index.htm?Persons&70B/b6310cc5/0001/8a37e951 (ros.)
http://nd.m-necropol.ru/sobennikov-pp.html (ros.)
Piotr Kołakowski, Pretorianie Stalina. Sowieckie służby bezpieczeństwa i wywiadu na ziemiach polskich 1939-1945, Warszawa 2010.
http://old.redstar.ru/2011/01/26_01/5_01.html (ros.)
https://encyclopedia.mil.ru/encyclopedia/heroes/USSR/more.htm?id=12099460@morfHeroes (ros.)
http://divizia-rkka.ru/%D1%81%D0%BE%D0%B1%D0%B5%D0%BD%D0%BD%D0%B8%D0%BA%D0%BE%D0%B2-%D0%BF%D1%91%D1%82%D1%80-%D0%BF%D0%B5%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%B8%D1%87/ (ros.)