Pościel Jasińskiego
.jpg)
Pościel Jasińskiego (słow. Jasińského sedlo, niem. Jasiński-Scharte, węg. Jasiński csorba[1]) – nachylony na południową stronę trawnik pod pionowym wschodnim uskokiem grani Orlej Baszty na szlaku Orlej Perci w polskich Tatrach Wysokich. W wielu opisach traktowany jest jako przełęcz między Orlą Basztą a Buczynowymi Czubami, jednak według Władysława Cywińskiego nie jest to przełęcz, gdyż nie występuje tutaj najmniejsze nawet wcięcie w grani. Właściwą przełęczą jest Buczynowy Karb – najniższy punkt w grani między Orlą Basztą a Buczynowymi Czubami[2].
Najwyższy punkt Pościeli Jasińskiego znajduje się na wysokości około 2125 m. Jej pochyłe południowe stoki opadają do Dolinki Buczynowej. Od wschodniej strony, do Buczynowego Karbu opada z Pościeli Jasińskiego kilkumetrowej wysokości uskok. Na Pościeli Jasińskiego szlak Orlej Perci przenosi się z południowej strony grani na północną[2]. Nazwa jest na szlaku Orlej Perci jedną z niewielu nazw pochodzenia góralskiego. Ma pochodzić od nazwiska kłusownika z Poronina, który podobno nocował w tym miejscu, nie mogąc znaleźć zejścia z grani. Po bezskutecznych, trwających kilka dni poszukiwaniach drogi zejścia kłusownik podobno spadł w przepaść i zginął[3]. Druga wersja pochodzenia tej nazwy mówi o noclegu w tym miejscu jakiegoś kapitana Jasińskiego[4].
Widok z przełęczy jest podobny do panoramy z Orlej Baszty[4].
Pierwsze odnotowane wejście turystyczne:
- latem – Janusz Chmielowski i przewodnik Jędrzej Wala młodszy, 7 sierpnia 1895 r.,
- zimą – Aleksander Litwinowicz, Mariusz Zaruski, 14 marca 1910 r.[4]
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
– czerwony (Orla Perć) przebiegający granią główną z Zawratu przez Kozi Wierch, Granaty, Pościel Jasińskiego i Buczynowe Turnie na Krzyżne.
- Czas przejścia z Zawratu na Krzyżne: 6:40 h
- Czas przejścia z Krzyżnego na Kozi Wierch (część Zawrat – Kozi Wierch jest jednokierunkowa!): 3:35 h[5].
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
Rejon Pościeli Jasińskiego dopuszczony jest do uprawiania wspinaczki skalnej, ale tylko od strony Dolinki Buczynowej[6]. Drogi wspinaczkowe:
- Od północnego zachodu ze żlebu Granackiej Przełęczy; 0 stopień trudności w skali tatrzańskiej, czas przejścia 30 min,
- Od północy, skałami Orlej Baszty; II, 45 min,
- Od północnego wschodu; I, 45 min[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2016-03-29] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Granaty, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2013, ISBN 978-83-7104-046-7.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Zawrat – Żółta Turnia, t. 2, Warszawa: Sport i Turystyka, 1951.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.
- ↑ Dozwolone rejony wspinaczkowe w TPN. [dostęp 2019-01-04].