Pokoślin baldaszkowaty

Pokoślin baldaszkowaty
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	rdestowce
Rodzina	rdestowate
Rodzaj	pokoślin
Gatunek	pokoślin baldaszkowaty
	Nazwa systematyczna
	Eriogonum umbellatum Torr.; Ann. Lyceum Nat. Hist. New York 2:241. 1828
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pokoślin baldaszkowaty (Eriogonum umbellatum Michx.) – gatunek rośliny należący do rodziny rdestowatych. Pochodzi z Ameryki Północnej i nie występuje naturalnie w Polsce, jest natomiast czasami uprawiany jako roślina ozdobna.

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój: Roślina darniowa tworząca gęste kobierce o wysokości ok. 10 cm.

Łodyga: Pędy płonne są rozgałęzione, pokładające się i mają zdolność ukorzeniania się. Głąbiki kwiatowe są wzniesione, sztywne i osiągają wysokość do 30 cm.

Liście: Pojedyncze, eliptyczne, tworzą różyczki liściowe. Blaszka na górnej stronie jest ciemnozielona, na spodniej, popielata i kutnerowata.

Kwiaty: Zebrane w duże baldachy złożone na szczycie głąbików. U odmiany typowej pąki są różowawe, kwiaty białe, o 6 szeroko rozwartych płatkach. Istnieją kultywary o żółtych kwiatach.

Zastosowanie i uprawa[edytuj | edytuj kod]

Może być uprawiany jako roślina zadarniająca, na skarpach, a także na rabatach kwiatowych i w ogrodach skalnych. Jest mrozoodporny. Podczas bezśnieżnych zim przemarza górna warstwa pędów, ale roślina z łatwością odtwarza się na wiosnę z głębiej położonych różyczek liściowych. Należy jej wybierać stanowisko w bardziej suchym miejscu ogrodu. Rozmnaża się łatwo z ukorzenionych fragmentów łodyg. Najlepiej robić to na wiosnę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.
Przegląd skalniczek. [dostęp 2009-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-13)].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Caryophyllales, [w:] Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-10-07] (ang.).

[1]

[2]