Polenlager 10
.jpg) Pałac Donnersmarcków w Siemianowicach Śląskich, gdzie znajdował się Polenlager 10. | |
| Odpowiedzialny | |
|---|---|
| Rozpoczęcie działalności |
22 lipca 1942 |
| Zakończenie działalności |
styczeń 1945 |
| Terytorium | |
| Miejsce | |
| Narodowość więźniów | |
| Komendanci |
Robert Smeths |
Położenie na mapie Siemianowic Śląskich  | |
Położenie na mapie II RP  | |
Położenie na mapie województwa śląskiego  | |
 50°18′28,5″N 19°01′37,5″E/50,307917 19,027083
| |
Polenlager 10 Laurahutte (pełna nazwa: Reichskommissar für die Festigung Deutschen Volkstums – Volksdeutsche Mittelstelle – Einsatzführung Oberschlesien – Polenlager 10 Laurahutte)[1] – hitlerowski obóz koncentracyjny znajdujący się w Siemianowicach Śląskich, jeden z 26 niemieckich obozów koncentracyjnych, tzw. Polenlager[2], założonych na Śląsku dla ludności polskiej[3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Obozem zarządzała nazistowska organizacja bezpośrednio podlegająca SS – Hauptamt Volksdeutsche Mittelstelle. Był to najbardziej na wschód wysunięty obóz z sieci obozów Polenlager. Zlokalizowany był w zabudowaniach pałacowych i dworskich dawnego majątku księcia Henkel von Donnersmarcka. Komendanturę nad obozem objął Robert Smeths z Essen. Pierwsi więźniowie przybyli do obozu dnia 22 lipca 1942 roku. Były to głównie wysiedlane rodziny polskie z powiatu żywieckiego w ramach akcji „Saybusch” oraz z Zagłębia Dąbrowskiego w ramach akcji Oderberg[4]. Wysiedlani Polacy mieli zrobić miejsce dla volksdeutschów przesiedlanych z Bukowiny i ZSRR w ramach niemieckiej akcji kolonizacyjnej Heim ins Reich. Z zachowanej dokumentacji wynika, że z siemianowickiego Polenlagru ponad 30 procent więźniów trafiło na roboty przymusowe do III Rzeszy, a 8% zmarło. Duży odsetek więźniów stanowiły dzieci – prawie 34%[4]. Dorośli więźniowie byli wykorzystywani w pracy na roli i przemyśle.
W styczniu 1945 roku w związku ze zbliżaniem się frontu więźniowie zostali ewakuowani do Polenlagru 168 w Gorzycach, a następnie do Polenlagru 32 w Boguminie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Polenlager Laurahütte, Bundesarchiv.
- ↑ Roman Z. Hrabar, Niemieckie obozy dla Polaków na Śląsku w czasie II wojny światowej „Polenlager”, Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, Wydawnictwo „Śląsk”, 1972.
- ↑ Zapomniane obozy. Siemianowice Śląskie. [dostęp 2012-01-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-09)].
- ↑ a b Roman Harbar, Zofia Tokarz, Jacek Wilczur, „Czas niewoli, czas śmierci”, Interpress, Warszawa 1979.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Roman Z. Hrabar, Niemieckie obozy dla Polaków na Śląsku w czasie II wojny światowej „Polenlager”, Śląski Instytut Naukowy w Katowicach, Wydawnictwo „Śląsk”, 1972
- Roman Harbar, Zofia Tokarz, Jacek Wilczur, „Czas niewoli, czas śmierci”, Interpress, Warszawa 1979
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Relacja Marii Podrez – pobyt w Polenlager nr 10 w Laurahutte (Siemianowice Śląskie), Archiwum Historii Mówionej / Ośrodek Karta
- relacja więźnia Jacka Kisielewskiego. dsh.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
- relacja więźniarki Marii Podrez. dsh.waw.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)].