Portal:Szwecja/Dobry artykuł
Gramatyka języka szwedzkiego wywodzi się w bezpośredniej linii z języka staronordyjskiego, jednak w porównaniu z nim o wiele mniejszą rolę pełni fleksja, a syntetyczny przodek nabiera powoli cech języka analitycznego. Gramatyka szwedzka, należąc do gramatyk języków germańskich, jest podobna do systemów gramatycznych innych języków germańskich zarówno pod względem morfologicznym, jak i syntaktycznym. W języku szwedzkim istnieją dwa rodzaje gramatyczne, a deklinacje i koniugacje nie uwzględniają osoby i liczby. Zanikł również system przypadków, zredukowany do mianownika i dopełniacza. System przypadków zrekompensował ścisły szyk szwedzkiego zdania.