Potifar (system przeciwradarowy)
Potifar (hebr. פוטיפר) – izraelski system przeciwradarowy rozwijany przez Israel Aerospace Industries (IAI). Prace nad jego rozwojem zakończono w 1973 roku, ale system nie został nigdy użyty. Zastąpił go system Kilszon.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec wojny Jom Kipur IAI ogłosiła, że udało jej się opracować system przeciwradarowy zdolny do wystrzeliwania pocisków nie z powietrza, a z ziemi. Potifar stanowił połączenie pojazdu półgąsienicowego radzieckiej konstrukcji i amerykańskiego pocisku przeciwradarowego AGM-45 Shrike[1] . Pocisk miał być wystrzeliwany przy pomocy specjalnego systemu opracowanego w zakładach IAI[2]. Propozycja ta zainteresowała przedstawicieli Sił Obronnych Izraela, ponieważ izraelska armia od jakiegoś czasu wyrażała zainteresowanie nabycia broni, która pozwoliłaby niszczyć syryjskie i egipskie radary systemów przeciwlotniczych. Pomysł ten jak na tamte czasy był w Izraelu uważany za nowatorski[1] .
W 1975 roku na poligonie pod Dimoną odbyły się symulacje ataku na syryjskie stacje radarowe obsługujące zestawy rakiet ziemia-powietrze. Próby zakończyły się niepowodzeniem. Członkowie IAI i wojskowi doszli do wniosku, że system należałoby skomputeryzować. Przedstawiciele Sił Powietrznych Izraela uznali, że system może zostać skomputeryzowany, ale proces ten zająłby prawie pięć lat i wymagałby oddelegowania ok. 200 osób, a takiego wysiłku lotnictwo izraelskie nie mogło wówczas ponieść[3]. Kolejną wadą systemu był zasięg. Zastosowane systemy pozwalały na rażenie celów oddalonych tylko na 11 km od Potifara[2].
Sytuacja ta spowodowała, że porzucono prace rozwojowe nad Potifarem, ale nie zaprzestano prac nad systemami przeciwradarowymi w ogóle. Następcą Potifara stał się Kachlilit/Kilszon, czyli zmodyfikowana wyrzutnia pocisków AGM-45 Shrike z dodatkowym silnikiem odrzutowym, o skutecznym zasięgu 50-70 km, na podwoziu czołgu M4A1 Sherman[1] .
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Szoham 2009 ↓.
- ↑ a b Finkel 2019 ↓, s. 107.
- ↑ Finkel 2019 ↓, s. 94.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Meir Finkel , בניין הכוח למבצע "ערצב 19" (1973-1982), „בין הקטבים” (20-21), 2019, s. 89-117 [dostęp 2022-04-05] .
- Juwal Szoham , נצנוץ של כחלילית, „Siły Powietrzne Izraela”, 21 czerwca 2009 [dostęp 2022-04-05] .