Przejdź do zawartości

Powinowactwo prostokątne

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Powinowactwo prostokątne – rodzaj powinowactwa osiowego na płaszczyźnie.

Definicja[edytuj | edytuj kod]

Powinowactwo prostokątne o osi jest to takie powinowactwo osiowe na płaszczyźnie, w którym prosta jest prostą punktów stałych tego przekształcenia, a wektor powinowactwa jest prostopadły do osi.
Wektor powinowactwa jest to uporządkowana para punktów nie leżąca na osi dowolny punkt i jego obraz punkt
Stosunek powinowactwa jest to liczba spełniająca warunek: gdzie punkty i są rzutami prostokątnymi punktu i jego obrazu na oś
Powinowactwo prostokątne można opisać w prostokątnym układzie współrzędnych wzorem analitycznym[1]:

Własności[edytuj | edytuj kod]

  • Dla dowolnych punktów i niebędących punktami stałymi powinowactwa prostokątnego proste i są równoległe.
  • Jeśli wektor powinowactwa jest zerowy to powinowactwo prostokątne staje się przekształceniem tożsamościowym.
  • Jedynymi punktami stałymi w powinowactwie prostokątnym różnym od tożsamościowego są punkty osi powinowactwa
  • Jedynymi prostymi stałymi powinowactwa prostokątnego nietożsamościowego jest oś powinowactwa i wszystkie proste prostopadłe do osi powinowactwa.
  • Powinowactwo prostokątne jest wyznaczone jednoznacznie, gdy podamy oś powinowactwa i wektor powinowactwa prostopadły do osi.
  • Powinowactwo prostokątne jest wyznaczone jednoznacznie, gdy podamy oś powinowactwa oraz stosunek powinowactwa
  • Symetria osiowa jest powinowactwem prostokątnym, w którym środek wektora powinowactwa leży na osi powinowactwa.

Niezmienniki[edytuj | edytuj kod]

  • stosunek długości równoległych odcinków
  • stosunek podziału wektora
  • stosunek pól figur

Fakty[edytuj | edytuj kod]

Można udowodnić, że każde przekształcenie afiniczne daje się przedstawić jako złożenie pewnego powinowactwa prostokątnego i pewnego podobieństwa[2].

Każde przekształcenie afiniczne na płaszczyźnie jest powinowactwem prostokątnym lub złożeniem dwóch albo trzech powinowactw prostokątnych. Z tego wynika, że powinowactwa prostokątne generują grupę przekształceń afinicznych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. P.S. Modienow, A.S. Parchomienko: Przekształcenia geometryczne. Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1967, s. 96.
  2. Bednarczuk 1978 ↓, s. 51.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Jerzy Bednarczuk: Urok przekształceń afinicznych. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1978.