Prawo Metcalfe’a
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/0/0d/Network_effect.png)
Prawo Metcalfe’a mówi, że użyteczność sieci telekomunikacyjnej lub innego systemu teleinformatycznego rośnie proporcjonalnie do kwadratu liczby urządzeń (użytkowników) do niej podłączonych. Mimo że autorstwo prawa jest przypisywane Robertowi Metcalfe w związku z jego pracą nad Ethernetem, zostało sformułowane po raz pierwszy przez George’a Gildera[1].
Można to wyjaśnić na przykładzie wzajemnych połączeń telefonicznych typu „każdy z każdym”. Sieć telekomunikacyjna, w której połączonych jest tylko dwóch użytkowników nie jest bardzo użyteczna, ponieważ istnieje w niej tylko jedno połączenie. Dołączając kolejnego użytkownika do sieci liczba połączeń „każdy z każdym” rośnie zgodnie ze wzorem co jest zależnością kwadratową.
Krytyka[edytuj | edytuj kod]
Prawo Metcalfe’a oparte jest o założenie, że wartość każdego połączenia w sieci jest jednakowa lub, nieco ogólniej, że wartość sieci dla indywidualnego użytkownika jest funkcją liniową liczby dostępnych mu połączeń[2]. Założenia te zostały poddane znaczącej krytyce, ponieważ w rzeczywistości wartość każdego połączenia może być inna. Co więcej, jest prawdopodobne, że użytkownicy ceniący połączenia bardziej przystąpią do sieci wcześniej, niż ci, którzy cenią je mniej. W takim przypadku wartość całości sieci będzie rosnąć wolniej niż kwadrat liczby użytkowników[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rohlfs, J. (2001), Bandwagon Effects in High Technology Industries (MIT Press, Cambridge), s. 224.
- ↑ Swann, Peter „The functional form of network effects”, Information Economics and Policy, Volume 14, Issue 3, wrzesień 2002, strony 417-429.
- ↑ Rohlfs, J. (2001), Bandwagon Effects in High Technology Industries (MIT Press, Cambridge), strona 29.