Przystanki
52°31′13″N 16°23′44″E/52,520278 16,395556| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
93-101[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (2013) |
145[3] |
| Strefa numeracyjna |
61 |
| Kod pocztowy |
62-045[4] |
| Tablice rejestracyjne |
PSZ |
| SIMC |
0592800 |
Położenie na mapie gminy Pniewy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu szamotulskiego  | |
| 52°31′13″N 16°23′44″E/52,520278 16,395556[1]
| |
Przystanki – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie szamotulskim, w gminie Pniewy.
Wieś w sołectwie Lubosina, położona 17 km na południowy zachód od Szamotuł, na południowo-wschodnim brzegu jeziora Lubosińskiego.
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1390 r. Stanowiła ona własność szlachecką. Wieś szlachecka Przistanki położona była w 1580 roku w powiecie poznańskim województwa poznańskiego[5]. Pod koniec XVIII w. właścicielami Przystanek byli Kowalscy, później Kamieńscy, następnie wieś przeszła w ręce niemieckiej rodziny de Rège, która ze swych majątków w Lubosinie i Przystankach utworzyła fundację rodzinną. W 1926 r. Przystanki stanowiły własność niemieckiej fundacji rodziny de Rège - majątek liczył 563 ha.
W 1851 przebywali w Przystankach w domu Kamieńskich - Teofil Lenartowicz - poeta i rzeźbiarz oraz Ewaryst Estkowski - pedagog i działacz oświatowy.
Dwór klasycystyczny z około 1860 r., parterowy, z obszerną wystawką pierwszego piętra na osi, z rozległym trójarkadowym gankiem. Został on rozbudowany pod koniec XIX w.; nawiązuje stylem do renesansowych willi włoskich. Przebudowywany kilkakrotnie w późniejszych latach. W drugiej poł. XX w. stanowił siedzibę szkoły podstawowej - obecnie już nieistniejącej.
Nad brzegiem jeziora rozciąga się park o pow. 4 ha, założony w połowie XIX w., z okazałym dębem o obw. 500 cm[6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa poznańskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 112367
- ↑ Według: http://www.wysokosc.mapa.info.pl/
- ↑ S.C., Najwięcej jest 37-latków, "Gazeta Szamotulska", Nr 5 (884), 3 lutego 2014 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1064 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, t. I, Wielkopolska, Warszawa 1883, s. 24.
- ↑ R.Krygiel, P.Mordal, Vademecum Krajoznawcze Ziemi Szamotulskiej, PTTK Oddział w Szamotułach, Szamotuły 2002, s. 103.
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Kolonia | |
| Osady | |
| Osady leśne | |
| Integralne części wsi |
|
