Punktowe mocowanie szkła
Punktowe mocowanie szkła – mocowanie tafli szkła za pomocą stalowych łączników. Metodą tą wykonuje się zadaszenia, elewacje oraz balustrady, uzyskując duży stopień przeszklenia przy małej ilości elementów konstrukcji, gdyż używane szkło bezpieczne (hartowane lub laminowane) stanowi element konstrukcji nośnej. Zróżnicowane kształty i rodzaje łączników pozwalają uzyskać praktycznie dowolny kształt konstrukcji[1][2][3].
Prekursorem tej techniki była firma Pilkington, która zapoczątkowała wykonywanie konstrukcji w tej technologii w latach 60. poprzedniego stulecia[potrzebny przypis].
Mocowanie elementów[edytuj | edytuj kod]
Przelotowe[edytuj | edytuj kod]
Zamocowanie wymaga wykonanie otworu w tafli szkła, w którym umieszcza się łącznik przy użyciu nakrętek i śrub. Stosuje się najczęściej cztery lub sześć mocowań na krawędziach elementu i na narożach. Łączniki mogą umożliwiać nieznaczny obrót i wychylenie szkła w celu wyeliminowania naprężeń w okolicy mocowania spowodowanych np. parciem wiatru. Przemieszczenie umożliwia amortyzator z kauczuku silikonowego lub specjalnie ukształtowana metalowa głowica (tzw. rotula). Łączniki składają się z czterech, dwóch lub jednego ramienia zakończonego złączem śrubowym, takie elementy potocznie nazywane są pająkami[4].
Nieprzelotowe[edytuj | edytuj kod]
Rzadziej stosowany sposób łączenia, stosowany w ścianach osłonowych. Mocowanie występuje na krawędziach sąsiadujących elementów przy użyciu tzw. rozet lub pierścieni. Brak konieczności wiercenia otworów ułatwia i przyspiesza wykonanie konstrukcji jednak konieczne jest wypełnienie szczelin między taflami szkła. Bezpośredni kontakt metalu i szkła jest wykluczony głównie przez stosowanie uszczelek[4].
Klejone[edytuj | edytuj kod]
Nowatorskim rozwiązaniem jest przytwierdzenie metalowego łącznika do szkła przy użyciu kleju silikonowego. Tym sposobem eliminuje się konieczność wiercenia otworu a na złączu nie tworzy się mostek termiczny. Łącznik nie ma bezpośredniego kontaktu z opadami atmosferycznymi oraz poprawiona jest estetyka mocowania[5].
Konstrukcje z punktowym mocowaniem szkła[edytuj | edytuj kod]
- Szklane zadaszenie dziedzińca obiektu biurowo-usługowego TIMES we Wrocławiu[6];
- Szklany dach Złotych Tarasów w Warszawie[7];
- Fasada Sea Towers w Gdyni[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pilkington Planar™ - informacje ogólne. [dostęp 2015-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-01)]. (pol.).
- ↑ Robert Sienkiewicz: Szkło mocowane mechanicznie część 2. 2010-06-01. [dostęp 2015-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (pol.).
- ↑ mgr inż. Barbara Szczerbal, mgr inż. Dariusz Włochal: Łączniki punktowe w szklanych konstrukcjach. 2009-01-28. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-13)]. (pol.).
- ↑ a b inż. Zbigniew Czajka: Łączniki do mechanicznego mocowania szklanych elewacji cz. 1. 2008-06-26. [dostęp 2015-09-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-11)]. (pol.).
- ↑ Nowe rozwiązanie mocowania punktowego szyb zespolonych. 2013-01-05. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-13)]. (pol.).
- ↑ Biurowiec TIMES i system Piklington. 2010-12-16. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-13)]. (pol.).
- ↑ a b Mocowanie punktowe szkła. 2010-204-29. [dostęp 2015-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-13)]. (pol.).