Przejdź do zawartości

Quiscalus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Quiscalus[1]
Vieillot, 1816[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – samica wilgowrona meksykańskiego (Q. mexicanus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

kacykowate

Podrodzina

epoletniki

Rodzaj

Quiscalus

Typ nomenklatoryczny

Gr.[acula] quiscala Linnaeus, 1758

Gatunki

zobacz opis w tekście

Quiscalusrodzaj ptaków z podrodziny epoletników (Agelaiinae) w rodzinie kacykowatych (Icteridae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała samców 25–43 cm, masa ciała 66–239 g; długość ciała samic 21,7–33 cm, masa ciała 49–147 g[4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

Quiscalus: epitet gatunkowy Gracula quiscula Linnaeus, 1758[5]; karaibska nazwa Quisqueya – „matka wszystkich ziem”, dla wyspy Haiti[6].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[7]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Quiscalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. L.J.P. Vieillot: Analyse d'une nouvelle ornithologie élémentaire. Paris: Deteville, libraire, rue Hautefeuille, 1817, s. 36. (fr.).
  3. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v11.2). [dostęp 2022-01-18]. (ang.).
  4. R. Fraga: Family Icteridae (New World Blackbirds). W: J. del Hoyo, A. Elliott & D.A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 16: Tanagers to New World Blackbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 778–780. ISBN 978-84-96553-78-1. (ang.).
  5. Quiscalus, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-18] (ang.).
  6. quiscula, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-01-18] (ang.).
  7. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Agelaiinae Swainson, 1832 - epoletniki (wersja: 2021-05-26). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2022-01-18].
  8. BirdLife International, Quiscalus palustris, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2017, wersja 2017-1 [dostęp 2017-08-11] (ang.).