Przejdź do zawartości

Radźki (Białoruś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Radźki
Радзькі
Państwo

 Białoruś

Obwód

 miński

Rejon

miadzielski

Sielsowiet

Miadzioł

Populacja (2019)
• liczba ludności


0[1]

Kod pocztowy

222395

Położenie na mapie obwodu mińskiego
Mapa konturowa obwodu mińskiego, blisko górnej krawiędzi po lewej znajduje się punkt z opisem „Radźki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Radźki”
Ziemia54°58′51″N 26°54′29″E/54,980833 26,908056

Radźki (biał. Радзькі; ros. Радьки) – wieś na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Miadzioł.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów wieś w granicach Imperium Rosyjskiego[2].

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś leżała w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Mańkowicze (od 1927 gmina Hruzdowo)[3].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 39 osób, 2 było wyznania rzymskokatolickiego, a 37 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Było tu 9 budynków mieszkalnych[4]. W 1931 w 12 domach zamieszkiwały 72 osoby[5].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej i prawosławnej w Hruzdowie. Podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Hruzdowie[6].

Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921–1922), w Ziemi Wileńskiej (1922–1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu mińskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 4 października 2019 roku. (ros.).
  2. Radźki, wieś, powiat wilejski, gmina Mańkowicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 505.
  3. Dz.U. z 1927 r. nr 13, poz. 102
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 27.
  5. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 42.
  6. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1415.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]