Ravni kotari
| Państwa | |
|---|---|
| Stolica | |
Położenie na mapie Chorwacji  | |
| 44°11′32,30″N 15°18′28,26″E/44,192305 15,307850 | |
Ravni kotari – kraina geograficzna-historyczna w Chorwacji, część północnej Dalmacji. Rozpościera się od krasu Bukovica na północnym wschodzie do rzeki Krka i Prukljanskiego jezera na południowym zachodzie[1].
Geografia[edytuj | edytuj kod]
Obejmuje obszar fliszowy i wzgórza Gologuz i Mijanca. Miejscowe gleby są najżyźniejsze w regionie. Główną miejscowością jest Benkovac. Przez Ravni kotari przebiega autostrada A1 z Zagrzebia do Splitu[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Najstarsze znaleziska archeologiczne pochodzą z V tysiąclecia p.n.e. W Stankovci, Benkovacu i Miranju znajdują się ruiny pochodzące z czasów rzymskich. Chrześcijaństwo pojawiło się w tym regionie w IV wieku. We wczesnym średniowieczu funkcjonowały tu ważne ośrodki państwa chorwackiego, tj. Nin, Karin, Bribir i Ostrovica. W XI wieku w okolicach Vrany założono klasztor benedyktynów[1].
W 1409 roku Ravni kotari przeszły pod panowanie Republiki Weneckiej, a pomiędzy XV a XVI wiekiem w większości pod panowanie osmańskie, stanowiąc obszar przygraniczny. W tym czasie było to miejsce migracji ludności z Bośni i innych części Dalmacji. Na przełomie XVII i XVIII wieku region stał się częścią monarchii habsburskiej[1].
W trakcie wojny w Chorwacji Ravni kotari były areną walk chorwacko-serbskich i znacznie ucierpiał[1].