Relator

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Relator, konektor – nieodmienna część mowy w przypadku gdy pochodzi od przysłówków i odmienna gdy pochodzi od rzeczowników, przymiotników i liczebników. Jest wskaźnikiem zespolenia (relacji) w zdaniach złożonych względnych, tzn. spaja zdanie podrzędne z jednym ze składników zdania bezpośrednio nadrzędnego, nie wchodzi w związki składniowe.

Relator wprowadza części zdania lub określa relacje między nimi.

Cechy relatora[edytuj | edytuj kod]

  • nie odpowiada żadne na pytanie,
  • nie odmienia się przez rodzaje i nie posiada rodzaju,
  • nie odmienia się przez przypadki, liczby, czasy, osoby, tryby,
  • nie tworzy związków składniowych i semantycznych (z wyjątkiem tzw. czasowników wykrzyknikowych),
  • jest samodzielna składniowo i znaczeniowo,
  • wyraża uczucia, wolę, apele, naśladuje dźwięki,
  • występuje poza zdaniem, z wyjątkiem czasowników wykrzyknikowych, które mogą pełnić rolę orzeczenia
  • część mowy asyntagmatyczna.

Typy relatora[edytuj | edytuj kod]

W klasyfikacji tradycyjnej relatorowi odpowiadają zaimki względne:

Przykłady zastosowań[edytuj | edytuj kod]

Jutro pójdę tam, gdzie wczoraj była Małgosia.
Zrobię to zadanie, kiedy wrócę do domu.