Rezerwat przyrody Bagno Iglickie
53°50′49″N 15°27′59″E/53,846944 15,466389| rezerwat torfowiskowy | |
| Typ |
florystyczny |
|---|---|
| Podtyp |
roślin zielnych i krzewinek |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Położenie | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
27 grudnia 2016 |
| Akt prawny |
Dz. Urz. Woj. Zach. z 2016 r. poz. 5022 |
| Powierzchnia |
46,04 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Resko  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu łobeskiego  | |
| 53°50′49″N 15°27′59″E/53,846944 15,466389
| |
Rezerwat przyrody Bagno Iglickie – torfowiskowy rezerwat przyrody położony na terenie gminy Resko w powiecie łobeskim (województwo zachodniopomorskie).
Powołanie i położenie[edytuj | edytuj kod]
Obszar chroniony utworzony został 26 grudnia 2016 r. na podstawie Zarządzenia Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 12 grudnia 2016 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Bagno Iglickie” (Dz. Urz. Woj. Zach. z 2016 r. poz. 5022)[1]. Rezerwat obejmuje 46,04 ha powierzchni, w całości pod ochroną ścisłą[2]. Składają się na niego tereny dawnego jeziora z przesuszonymi brzegami, obecnie przekształcającego się w torfowisko[3]. Jest położony na terenie Nadleśnictwa Resko[3]. Najbliższą miejscowością są położone ok. 1 km na południe Iglice.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Celem ochrony rezerwatowej jest „zachowanie torfowiska pojeziornego z rzadkimi i ginącymi zbiorowiskami oraz gatunkami roślin”[2]. Wartość przyrodnicza i zachowanie w stanie niemal nienaruszonym torfowiska zostało dostrzeżone podczas inwentaryzacji w Lasach Państwowych w latach 2006–2007, co zaowocowało staraniami o powołanie rezerwatu. Jego teren nie został jednak póki co w pełni poznany, głównie ze względu na trudną dostępność obszarów podmokłych. Teren bagna poprzecinany jest kanałami i rowami melioracyjnymi, mimo tego utrzymuje wysoki poziom wód i podlega torfowieniu[3].
Występują tu chronione prawem unijnym nizinne torfowiska zasadowe o charakterze młak, turzycowisk i mechowisk. Centralna, otwarta część bagna jest otoczona olsem torfowcowym Sphagno squarrosi-Alnetum; natomiast półotwartą część na północnym wschodzie porasta zbiorowisko mechowiskowe z torfowcem obłym (Menyantho trifoliatae-Sphagnetum teretis), tworzone przez turzycę prosową, bobrek trójlistkowy, siedmiopalecznik błotny i zachylnik błotny, w mniejszym stopniu jaskier wielki, nerecznicę grzebieniastą oraz zamierające od nadmiaru wody brzozy omszone i olsze czarne. Część z jeziorem jest w około 30 procentach pokryta przez mchy, głównie torfowce: torfowiec obły (Sphagnum teres), torfowiec Warnstorfa (Sphagnum warnstorfii), torfowiec błotny (Sphagnum palustre), torfowiec frędzlowany (Sphagnum fimbriatum), a także wargowiec blady (Chiloscyphus pallescens), drabik drzewkowaty (Climacium dendroides), płaskomerzyk oskrzydlony (Plagiomnium elatum) czy krótkosz strumieniowy (Brachythecium rivulare)[3].
Na terenie obszaru chronionego zidentyfikowano 74 taksony roślin naczyniowych, w tym dwa gatunki zagrożone na Pomorzu Zachodnim i jeden w całej Polsce: żłobik koralowy, nerecznica grzebieniasta i ożanka nierównoząbkowa[3].
Wśród zadań ochronnych rezerwatu znajdują się m.in. monitorowanie wahań poziomu wód, oznakowanie granic, strzeżenie przed ludźmi zbierającymi runo leśne[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 12 grudnia 2016 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody „Bagno Iglickie”. szczecin.uw.gov.pl, 14 grudnia 2016. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b Centralny rejestr form ochrony przyrody. crfop.gdos.gov.pl. [dostęp 2019-01-12].
- ↑ a b c d e Ewa Simonowicz-Woźniewicz: Nowy rezerwat przyrody „Bagno Iglickie”. resko.szczecin.lasy.gov.pl, 15 grudnia 2016. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Szczecinie z dnia 17 stycznia 2017 r. w sprawie ustanowienia zadań ochronnych dla rezerwatu przyrody „Bagno Iglickie”. szczecin.uw.gov.pl. [dostęp 2019-01-12].