Rezerwat przyrody Haburské rašelinisko
49°22′02″N 21°53′20″E/49,367222 21,888889| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1981 |
| Powierzchnia |
1,34 ha |
Położenie na mapie kraju preszowskiego  | |
Położenie na mapie Słowacji  | |
| 49°22′02″N 21°53′20″E/49,367222 21,888889
| |
Rezerwat przyrody Haburské rašelinisko (słow. Prírodná rezervácia Haburské rašelinisko) – rezerwat przyrody w grupie górskiej Laborecká vrchovina na Słowacji, na terenie Obszaru Chronionego Krajobrazu Wschodnie Karpaty. Powierzchnia 1,34 ha.
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat znajduje się w grzbietowej strefie głównego wododziału europejskiego (głównego grzbietu Karpat) pomiędzy wzniesieniem Koprywnicznej (709 m n.p.m.) na północnym zachodzie a bezimiennym wypiętrzeniem grzbietu (704 m n.p.m.) na południowym wschodzie, w granicach katastralnych wsi Habura w powiecie Medzilaborce. Jego północno-wschodnia granica opiera się o granicę państwową polsko-słowacką. Teren rezerwatu leży na wysokości ok. 690 m n.p.m.
Po stronie polskiej do granicy rezerwatu Haburské rašelinisko przylega granica polskiego rezerwatu Źródliska Jasiołki w Beskidzie Niskim.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat Haburské rašelinisko został utworzony w 1981 r.
Przedmiot ochrony[edytuj | edytuj kod]
Rezerwat utworzono w celu ochrony fragmentu podmokłych, zatorfionych łąk na grzbiecie szerokiego w tym miejscu wododziału karpackiego. Zaliczane są one do nielicznych już, zachowanych torfowisk grzbietowych w Karpatach Zachodnich, stanowiąc dużą rzadkość z punktu widzenia fitogeograficznego. Po stronie polskiej wspomniany rezerwat Źródliska Jasiołki obejmuje w tym miejscu znaczny obszar tego samego biotopu.
Flora[edytuj | edytuj kod]
Wśród wielu gatunków roślin, charakterystycznych dla tego typu zespołów w tej części Karpat, najcenniejszym przedstawicielem flory jest tu wilczomlecz austriacki (Euphorbia austriaca A. Kern, słow. Mliečnik sojakov). Ta niepozorna roślina jest przedstawicielem flory wschodniokarpackiej. Na Słowacji występuje prawie wyłącznie w Wyhorlacie i w Górach Bukowskich, zaś w Polsce – w Bieszczadach i właśnie w Beskidzie Niskim. Tu ma zapewne jedno z najbardziej na zachód wysuniętych stanowisk.
Turystyka[edytuj | edytuj kod]
Ściśle granicą państwową, wzdłuż północno-wschodniej granicy rezerwatu, prowadzi słowacki, znakowany kolorem czerwonym 
graniczny szlak turystyczny. Odcinek najbardziej podmokły pokonuje on ciągiem drewnianych kładek.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Barański Mirosław J.: Niewydeptane szlaki Laboreckiej vrchoviny, w: „Gazeta Górska” R. XXIV, nr 2 (94), wiosna 2016, s. 36-39, ISSN 1231-7101;
- Laborecká vrchovina. Dukla. Turistická mapa 1 : 50 000, 2. wyd.; VKÚ Harmanec 2004, ISBN 80-8042-181-1.