Przejdź do zawartości

Rezerwat przyrody Paráč

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rezerwat przyrody Paráč
Prírodná rezervácia Paráč
Typ

leśny

Państwo

 Słowacja

Kraj

 żyliński

Mezoregion

Magura Orawska

Data utworzenia

1980

Powierzchnia

45,27 ha

Położenie na mapie kraju żylińskiego
Mapa konturowa kraju żylińskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Paráč”
Położenie na mapie Słowacji
Mapa konturowa Słowacji, u góry znajduje się punkt z opisem „Paráč”
Ziemia49°19′22″N 19°12′51″E/49,322778 19,214167

Rezerwat przyrody Paráč (słow. prírodná rezervácia Paráč) – rezerwat przyrody w grupie górskiej Magury Orawskiej na Słowacji. Jest rezerwatem typu leśnego. Jego powierzchnia wynosi 45,27 ha.

Położenie[edytuj | edytuj kod]

Rezerwat położony jest na terenach katastralnych wsi Zázrivá w powiecie Dolný Kubín i Orawska Leśna w powiecie Namiestów. Obejmuje długi na ok. 1,4 km odcinek grzbietu Magury Orawskiej w tzw. Grupie Paracza, z centralnie położonym szczytem Paracza (1325 m n.p.m.). Tereny rezerwatu sięgają od szczytu Paracza w dół do poziomicy ok. 1280 m n.p.m. na dość łagodnie opadających stokach północnych i do poziomicy ok. 1120 m na stromych stokach południowych.

Rezerwat leży w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu Górna Orawa (słow. Chránená krajinná oblasť Horná Orava).

Historia[edytuj | edytuj kod]

Rezerwat został powołany rozporządzeniem Ministerstwa Kultury Słowackiej Republiki Socjalistycznej nr 3485/1980-32 z dnia 31 maja 1980 r. z datą obowiązywania od 1 czerwca 1980 r. jako Štatna prírodná rezervácia Paráč. Obecnie prírodná rezervácia Paráč.

Cel ochrony[edytuj | edytuj kod]

Rezerwat powołano w celu ochrony dobrze wykształconego górnoreglowego boru świerkowego z udziałem jarząbu pospolitego, rosnącego na fliszowym podłożu Magury Orawskiej. Na terenie rezerwatu obowiązuje 5. (najwyższy) stopień ochrony.

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Grzbietem Paracza, przez całą długość rezerwatu, biegnie niebiesko szlak turystyczny niebieski znakowany, okrężny szlak turystyczny z Zázrivej.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Klinda Jozef: Nové chranené územia na Slovensku, w: „Krasy Slovenska” R. LVII, nr 10/1980, s. 471-472;
  • Informacja o rezerwacie na stronie Enviriportal.sk [1]
  • Kysucké Beskydy. Veľka Rača. Turistická mapa 1 : 50 000, 1. vydanie, VKÚ Harmanec 1994.