Roślina ochronna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Roślina ochronnaroślina uprawna stanowiąca plon główny, wcześnie zbierana, w którą wsiewa się roślinę pozostającą na polu po jej zbiorze, np. jęczmień jary + koniczyna czerwona, żyto + seradela[1][2].

Wymagane cechy dobrej rośliny ochronnej:

  • małe wymagania wodne
  • małe zacienienie wsiewki
  • niewyleganie
  • niepogarszanie warunków fitosanitarnych
  • szybka wegetacja

Przykłady roślin ochronnych dla bobowatych drobnonasiennych:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Grażyna Hołubowicz-Kliza, Uprawa poplonów, Instrukcja Upowszechnieniowa / Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa, Puławy, Puławy: Wydawnictwo IUNG-PIB, 2006, s. 24-30, ISBN 978-83-89576-75-0 [dostęp 2024-03-10].
  2. Mała encyklopedia rolnicza, Warszawa: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1964, s. 918-919.