Robert Gawliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Gawliński
Ilustracja
Robert Gawliński (2022)
Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1963
Warszawa

Instrumenty

gitara

Gatunki

pop[1], rock[1]

Zawód

piosenkarz, muzyk

Aktywność

od 1979

Zespoły
Wilki
Madame
Made in Poland
Opera
Strona internetowa

Robert Gawliński (ur. 31 sierpnia 1963 w Warszawie[2]) – polski muzyk rockowy, wokalista i autor tekstów. Członek Akademii Fonograficznej ZPAV[3].

Współtwórca zespołu Madame, który funkcjonował w latach 1983–1986. Od 1992 wokalista i lider zespołu Wilki, z którym wydał dziewięć albumów: Wilki (1992), Przedmieścia (1993), Acousticus Rockus (1994), 4 (2002), Watra (2004), Obrazki (2006), Światło i mrok (2012), Przez dziewczyny (2016) i Wszyscy marzą o miłości (2022). Również artysta solowy, wydał pięć albumów: Solo (1995), Kwiaty jak relikwie (1997), X (1998), Gra (1999) i Kalejdoskop (2010).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Gawliński (2007)

Był wychowywany przez matkę. Gdy miał siedem lat, jego ojciec opuścił rodzinę. W wieku 19 lat zakończył edukację z wykształceniem średnim, nie zdawał jednak matury[4]. Był zbuntowanym nastolatkiem, a z uwagi na swój ekstrawagancki wygląd miał założone dwie sprawy w sądzie dla nieletnich[4].

Gdy miał 16 lat, dołączył jako wokalista i gitarzysta do punk rockowego zespołu Gniew[4], który istniał w latach 1979–1982. Następnie należał do Nieustraszonych Łowców Wampirów. W noc sylwestrową 1982 założył zespół Madame, z którym wystąpił na Festiwalu w Jarocinie w 1984. W tym czasie pomagał Igorowi Czerniawskiemu przy tworzeniu utworu „Wariant C”. Formacja przestała istnieć wiosną 1986, po zarejestrowaniu w warszawskim klubie „Riviera-Remont” materiału na koncertową płytę, która ostatecznie została wydana dopiero w 1999.

Po rozpadzie Madame udzielał się w zespołach Made in Poland oraz Złotousty i Anioły, który założył z Markiem Jackowskim. Zespół rozpadł się po tym, jak Olga Jackowska postanowiła reaktywować Maanam. W 1986 został muzykiem zespołu Opera, który tworzyli dawni muzycy Republiki, z którym zarejestrował materiał koncertowy, wydany dopiero w pierwszych latach następnej dekady. Zespół rozpadł się po reaktywacji Republiki przez Grzegorza Ciechowskiego.

Po rozwiązaniu Opery nawiązał współpracę ze Zbigniewem Hołdysem. Wtedy powstał zespół The Didet Bidet, który tworzyła muzykę określaną przez Gawlińskiego jako „psychodeliczny punk-rock”. W 1992 założył zespół Wilki, z którym zdobył ogólnopolską rozpoznawalność. W latach 1992–1994 rokrocznie wydawał płyty z Wilkami: Wilki, Przedmieścia i Acousticus Rockus. W 1994 zawiesił działalność Wilków, po czym rozpoczął karierę solową.

Do końca lat 90. nagrał i wydał cztery solowe płyty: Solo, Kwiaty jak relikwie, X, Gra. Poza tym zagrał Edwarda Stachurę w filmie Wojaczek (1999) oraz napisał muzykę i zagrał w wystawianym na deskach teatru Ochota dramacie Hamlet Williama Szekspira. W 2001 reaktywował działalność Wilków, z którym wydał kolejne trzy płyty: 4 (2002), Watra (2004) i Obrazki (2006). W 2009 ponownie zawiesił działalność Wilków.

W 2010 wydał piąty solowy album pt. Kalejdoskop[4]. Napisał dwie piosenki dla Anny Wyszkoni – „W całość ułożysz mnie” i „Dźwięki nocy” na jej solowy album pt. Życie jest w porządku z 2012[5]. W tym samym roku był trenerem chóru w programie rozrywkowym TVP2 Bitwa na głosy[6].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

24 września 1987 poślubił Monikę (ur. 30 listopada 1966), którą poznał w 1983 na koncercie zespołu Madame[7] i która jest menedżerką Wilków[4]. Trzy dni przed ślubem zdiagnozowano u niego nowotwór przysadki mózgowej. Po udanej operacji i wyjściu ze szpitala kontynuował karierę. Ma synów-bliźniaków, Emanuela i Beniamina (ur. 2 grudnia 1992), którzy również zostali muzykami Wilków.

W marcu 2020 ze względu na epidemię COVID-19 i związane z nią liczne obostrzenia, które w Polsce znacznie dotknęły branżę muzyczną, przeprowadził się wraz z żoną do Grecji[8][9].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz więcej w artykule Madame (zespół muzyczny), w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Opera (zespół muzyczny), w sekcji Dyskografia.
 Zobacz więcej w artykule Wilki (zespół muzyczny), w sekcji Dyskografia.

Albumy solowe[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Certyfikat
1995 Solo złota płyta (ZPAV)[10]
1997 Kwiaty jak relikwie
1998 X
1999 Gra
2010 Kalejdoskop

Albumy gościnnie[edytuj | edytuj kod]

Rok wydania Główny autor/wykonawca Tytuł Certyfikat
1997 Różni artyści Być wolnym
2001 Grzegorz Ciechowski Wiedźmin złota płyta (ZPAV)[11]

Single[edytuj | edytuj kod]

Rok Tytuł Pozycja na liście
LP3[12] SLiP[13] WiR[14]
1995 O sobie samym 2 5
Trzy noce z deszczem 2 4
Ogień i wiatr 21 29
1996 Jasne ulice 4 1
Dokąd zmierzamy 34 21
1997 Sid i Nancy 14 8 1
Nie stało się nic 6 12
1998 Tacy jak ja 42
Wojna i miłość
Kwiaty jak relikwie
Długi spacer 37 38
Miasto we śnie 21 38
Czy czujesz czasem co czuję ja 43 69
1999 Cherman 8 19
Mamy tylko chwilę 12 22
Pozytywka 37 22
2000 Wszystko co mam 34 29
Beze mnie o mnie 26 31
2001 O miłości 8
Nie pokonasz miłości 7 40 4
2010 Grzesznicy 24 14 3
Kalejdoskop bardo 46 6
Anioł Miriam
2011 Gdyby nie szerszenie 44

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Robert Gawliński – Biografia. muzyka.wp.pl. [dostęp 2016-08-28].
  2. Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński, Encyklopedia Polskiego Rocka, Warszawa: Świat Książki, 1997, s. 170, ISBN 83-7129-570-7, OCLC 43868642.
  3. ZPAV: Akademia Fonograficzna (Sekcja Muzyki Rozrywkowej). zpav.pl. [dostęp 2010-10-03].
  4. a b c d e ROBERT GAWLIŃSKI Skok w bok - Kobieta.pl [online], kobieta.pl [dostęp 2024-04-25] (pol.).
  5. ANIA WYSZKONI // oficjalna strona internetowa. aniawyszkoni.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-18)]..
  6. Znamy pełną listę trenerów Bitwy na głosy 3!. afterparty.pl. [dostęp 2021-04-03].
  7. Monika Gawlińska. Monika Gawlińska & Justyna Wilk (gawlinska.republika.pl). [dostęp 2007-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-22)].
  8. Robert Gawliński znalazł nową pracę. Lider zespołu „Wilki” wyjechał do Grecji i został farmerem [online], rmfmaxxx.pl [dostęp 2020-11-22].
  9. Lider Wilków nawet nie czekał na pieniądze z rządu. Wyjechał do Grecji i zbiera oliwki [online], naTemat.pl [dostęp 2020-11-22].
  10. Złote płyty CD przyznane w 1996 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-09-30].
  11. Złote płyty CD przyznane w 2001 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-09-30].
  12. Archiwum Listy Przebojów Programu Trzeciego [online], lp3.pl [dostęp 2017-11-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-06].
  13. Archiwum Szczecińskiej Listy Przebojów.
  14. Wietrzne Radio. Notowania: 173, 390, 421, 855, 868.. [dostęp 2016-04-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-06-17)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]