Robert Nisbet (misjonarz)
| Data urodzenia |
1908 |
|---|
Robert Nisbet (ur. 1908) – szkocki misjonarz Świadków Jehowy. Rozpoczął działalność Świadków Jehowy w krajach wschodniej Afryki i na pobliskich wyspach Oceanu Indyjskiego. Absolwent szesnastej klasy Biblijnej Szkoły Strażnicy – Gilead.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wychował się w Edynburgu w Szkocji. W roku 1925 sprzedawca herbaty o nazwisku Dobson, zaczął odwiedzać jego rodzinę przedstawiając wierzenia Badaczy Pisma Świętego, jak nazywali się wówczas Świadkowie Jehowy. Dobson zostawił im książkę „Boski plan wieków”. Wkrótce Robert wraz z matką zaczął uczestniczyć w zebraniach Badaczy Pisma Świętego. We wrześniu 1926 roku na zgromadzeniu w Glasgow oboje zostali ochrzczeni[1].
W 1931 postanowił podjąć pełnoczasową służbę pionierską. Podczas zgromadzenia w Londynie drugi prezes Towarzystwa Strażnica Joseph F. Rutherford, zachęcił go do wyjazdu do Afryki. Wraz z Davidem Normanem otrzymał do działalności misjonarskiej teren ciągnący się od Kapsztadu na południowym krańcu Afryki poprzez wschodnią część kontynentu po wyspy Oceanu Indyjskiego. Po wyruszeniu z Południowej Afryki 31 sierpnia 1931 roku dotarli do Dar es Salaam w Tanganice, a następnie udali się na Zanzibar (tworzące obecnie Tanzanię)[2]. Później skierowali się do portowej Mombasy w Kenii i na wyżyny tego kraju. Podróżowali pociągiem głosząc w miasteczkach położonych przy linii kolejowej. Dalej parostatkiem poprzez Jezioro Wiktorii dotarli do Kampali, stolicy Ugandy. Działalność kaznodziejską prowadzili również na przybrzeżnych wyspach Oceanu Indyjskiego (Mauritius, Reunion, Madagaskar). W kolejnych krajach pozostawali i prowadzili działalność ewangelizacyjną przez pół roku[1].
Cztery lata później, w 1935 roku, wyruszył z Afryki Południowej w grupie czterech pionierów wraz Grayem i Olgą Smithami oraz młodszym bratem George’em. Grupa ta korzystała z dwóch samochodów dostawczych. Smithowie prowadzili działalność w Tanganice, a Robert i George Nisbetowie głosili w Nairobi w Kenii[3]. W sierpniu 1936 roku wraz ze swoim bratem George’em dotarł do Suazi. Król tego kraju Sobhuza II, zaprosił obu misjonarzy do swojej rezydencji. Król był obeznany z działalnością Świadków Jehowy i zadowolony z prowadzonej przez nich bezpłatnej edukacji biblijnej[4].
Szkoła Gilead[edytuj | edytuj kod]
W roku 1950 wraz ze swoim bratem George’em został zaproszony do szesnastej klasy Szkoły Gilead[a]. Wraz z bratem pełnił służbę misjonarską na Mauritiusie. W roku 1958 uczestniczył w zgromadzeniu międzynarodowym pod hasłem „Wola Boża” zorganizowanym w Nowym Jorku[1]. W latach 1955–1960 wraz z nadzorcą strefy Harrym Arnottem kilkukrotnie odwiedzali również wyspę Reunion[5].
W 1959 roku ożenił się z Australijką, Jean Hyde, która po ukończeniu nauki w tej samej klasie Szkoły Gilead została skierowana do Japonii. Po ślubie oboje pełnili służbę w Hiroszimie. Ze względu na spowodowane wiekiem problemy zdrowotne uniemożliwiające pełnienie służby misjonarskiej wyjechali z Japonii i zamieszkali w Australii. Tam podjęli współpracę ze zborem Armidale w stanie Nowa Południowa Walia[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Również jego najmłodszy brat William wraz żoną Muriel pełnił służbę misjonarską
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Watchtower, Mój udział w ogólnoświatowej biblijnej działalności wychowawczej, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXIV, Towarzystwo Strażnica, 1 kwietnia 2003, s. 26-30, ISSN 1234-1150.
- ↑ Watchtower, Dawanie świadectwa aż po krańce ziemi — część 2, [w:] Świadkowie Jehowy – głosiciele Królestwa Bożego, Nowy Jork: Towarzystwo Strażnica, 1995, s. 435, 436, ISBN 83-903551-0-8.
- ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy, Towarzystwo Strażnica, 2010, s. 69, 70.
- ↑ Watchtower, Król był zachwycony!, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXXIV, Towarzystwo Strażnica, 15 sierpnia 2013, s. 31, 32, ISSN 1234-1150.
- ↑ Watchtower, Rocznik Świadków Jehowy, Towarzystwo Strażnica, 2007, s. 222.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Watchtower, Mój udział w ogólnoświatowej biblijnej działalności wychowawczej, „Strażnica Zwiastująca Królestwo Jehowy”, CXXIV, Towarzystwo Strażnica, 1 kwietnia 2003, s. 26-30, ISSN 1234-1150.