Rocznik dominikański
Rocznik dominikański (Rocznik Krasińskich) – polski średniowieczny rocznik z XIV wieku.
Rocznik dominikański stanowi kompilację powstałą prawdopodobnie w XIV w. (chociaż nie jest wykluczony XIII wiek)[1]. Rocznik znany jest z kopii z XVI wieku wpisanej na marginesie rękopisu zawierającego Rocznik świętokrzyski nowy[1]. Rękopis znajdował się w Bibliotece Krasińskich (stąd jego alternatywna nazwa Rocznik Krasińskich), w której spłonął w 1944[1].
Rocznik zawiera niewiele oryginalnych wiadomości, podaje głównie informacje znane z innych źródeł, jak kompilacje, Rocznik kapituły krakowskiej, katalog biskupów krakowskich, Żywot mniejszy św. Stanisława, aczkolwiek ze źródeł korzysta powierzchownie i niedokładnie[1]. Rocznik rozpoczyna się od chrztu Mieszka I, zaś ostatnia notatka dotyczy roku 1341[1]. Twórcą rocznika był dominikanin, najprawdopodobniej związany z Krakowem[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Dąbrowski: Dawne dziejopisarstwo polskie (do roku 1480). Wrocław–Warszawa–Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1964, s. 68.