Roman Święcicki

Roman Święcicki
	podporucznik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	15 lipca 1898 ; Żerniki, pow. żniński
Data i miejsce śmierci	1940 ; Katyń
	Przebieg służby
Lata służby	1916–1940
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego; Wojsko Polskie
Formacja	Armia Wielkopolska; Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	1 wielkopolska eskadra lotnicza
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; powstanie wielkopolskie; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa kampania wrześniowa;
Późniejsza praca	urzędnik Urzędu Wojewódzkiego w Poznaniu
	Odznaczenia
	;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Roman Święcicki (ur. 15 lipca 1898 w Żernikach, pow. żniński, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – podporucznik lotnictwa Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana i Wiktorii z Błaszczkowskich. Absolwent szkoły powszechnej. W 1916 wcielony do armii niemieckiej. Walczył na froncie francuskim, dwukrotnie ranny^[1]. Od 1918 członek POW. Brał udział w organizowaniu kompanii w Janowcu^[1]. Powstaniec wielkopolski. Absolwent Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych^[1]. Skierowany do 1 wielkopolskiej eskadry lotniczej. Jako sierżant walczył z eskadrą na froncie zachodnim i froncie litewsko-białoruskim do października 1920. 2 października 1920 mianowany podporucznikiem^[1].

W okresie międzywojennym w 1921 ukończył Szkołę Podchorążych w Bydgoszczy. W listopadzie tego roku przeniesiony do rezerwy.

W sierpniu 1939 zmobilizowany do Bazy Lotniczej nr 3. Ewakuował się wraz z Bazą na wschód. Wzięty do niewoli przez Sowietów w Zwiniaczach pod Trębowolą, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej LW 017/1 z 4.1940 r., poz. 48^[2].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mieszkał w Poznaniu, miał dwoje dzieci. Pracował jako urzędnik w Urzędzie Wojewódzkim w Poznaniu. Był sekretarzem generalnym Związku Lotników Polskich, prezesem Wielkopolskiego Klubu Lotników i wiceprezesem Aeroklubu Poznańskiego.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari - nr 8110 (VM 18-1180)^[2]^[3]
Krzyż Wołyński I kl. z Mieczami^[2]
Odznaka Frontu Litewsko-Białoruskiego^[2]
4 kwietnia 1938 został odrzucony wniosek o odznaczenie

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d Kolekcja VM ↓, s. 4.
↑ ^a ^b ^c ^d Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 296.
↑ BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-05-27] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Banaszek, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Warszawa: Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
Święcicki Roman. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.18-1180 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-08-20].
Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
http://ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl/wpis/3781

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Kampania wrześniowa

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

https://www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/19493

[CITEREFKolekcja_VMs._4-1] Kolekcja VM ↓, s. 4.

[CITEREFBanaszekRomanSawicki2000296-2] Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 296.

[3] BETA Księgi Cmentarne [online], ksiegicmentarne.muzeumkatynskie.pl [dostęp 2017-05-27] .

[1]

[2]

[3]