Roman Hawranke

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Hawranke
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

15 lipca 1878
Mlewo

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Wojsko Polskie

Jednostki

64 Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Roman Hawranke (ur. 15 lipca 1878 w Mlewie) – major piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Roman Hawranke urodził się 17 lipca 1878 w Mlewie jako syn Ottona[1]. Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer Armii Cesarstwa Niemieckiego został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu porucznika[2]. W tym stopniu latem 1919 został mianowany dowódcą I batalionu w formowanym Grudziądzkim Pułku Strzelców[3]. W szeregach przemianowanego 64 pułku piechoty pełnił tę funkcję na froncie w wojnie polsko-bolszewickiej, w tym w walkach nad Berezyną, gdzie 5 czerwca 1920 został ranny, po czym trafił do szpitala[4]. Potem ponownie dowodził I batalionem od 27 lipca do 1 sierpnia 1920, lecz po odnowieniu ran ustąpił[5]. Od 29 października 1920 do końca walk był dowódcą II batalionu[6].

Po wojnie został awansowany na kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7]. do 1923 był p.o. dowódcy II batalionu 64 pułku piechoty w Grudziądzu[8]. Następnie otrzymał awans na majora z dniem 1 lipca 1923[9] i był etatowym dowódcą II batalionu[10][11]. Z dniem 1 marca 1927 został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia tego roku został przeniesiony w stan spoczynku[12]. W 1928 mieszkał w Grudziądzu[13]. W 1934 jako emerytowany major był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VIII jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Grudziądz[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Roman Hawranke. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2021-04-02].
  2. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920, s. 37.
  3. ↑ 16 Dywizja 1929 ↓, s. 14.
  4. ↑ 16 Dywizja 1929 ↓, s. 28, 84.
  5. ↑ 16 Dywizja 1929 ↓, s. 84.
  6. ↑ 16 Dywizja 1929 ↓, s. 85.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 406.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 308.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 349.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 276.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925, s. 273.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1927, s. 38, 44.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 899.
  14. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 1011.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 30 kwietnia 1922, s. 321.
  16. ↑ 16 Dywizja 1929 ↓, s. 76.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Roman_Hawranke&oldid=71684843”