Roy Watling
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
mykolog |
| Alma Mater |
Roy Watling (ur. 1938) – szkocki mykolog[1], który wniósł znaczący wkład w badania nad grzybami, zarówno w zakresie identyfikacji nowych gatunków, jak i ich ekologii i taksonomii[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył University of Sheffield, po czym uzyskał doktorat na Uniwersytecie Edynburskim. Został kierownikiem Mykologii i Patologii Roślin w Royal Botanic Garden Edinburgh. Jest profesorem nadzwyczajnym University of Strathclyde, honorowym współpracownikiem Uniwersytetu w Aberdeen oraz profesorem wizytującym na Uniwersytecie Ramkhamhaeng i Uniwersytecie Suraneree w Tajlandii. Roy jest także członkiem honorowym Mycological Association of America i członkiem honorowym Niemieckiego Towarzystwa Mykologicznego. Jest członkiem korespondentem Nederlandse Mycologische Vereniging. Był redaktorem ds. transakcji biologicznych i medycznych Royal Society of Edinburgh, prezesem Brytyjskiego Towarzystwa Mykologicznego, przewodniczącym Institute of Biology Scottish Branch, Yorkshire Naturalists Union i South-Scotland Scotland Fungus group. Jest Prezesem Clyde i Argyll Fungus Group[2].
Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]
Opublikował ponad 150 artykułów naukowych i popularnonaukowych. Zbierał grzyby i wykładał w Ameryce Północnej i Europie. Badał ekosystemy arktyczne / alpejskie. Odbył trzy wycieczki do Kamerunu i w ciągu dwudziestu lat odwiedził różne miejsca w Tajlandii i Malazji. Wielokrotnie podróżował do Australii, a także do Indii i Zambii. Obecnie współpracuje z naukowcami w Hiszpanii (Madrid Bot. Garden) i Tajlandii (Uniwersytet Nakhan Panon). Zajmuje się również katalogowaniem starych kolekcji grzybów przechowywanych w zielniku w Edynburgu i jest opiekunem cennych i obszernych kolekcji grzybów zmarłego E.J.H. Cornera[2].
Opisał ponad 500 nowych gatunków grzybów[3]. Razem z R. W. G. Dennisem opublikował kilka artykułów o nowych gatunkach grzybów na wyspie Mull na Hebrydach Wewnętrznych[4]. Jego badania mykobioty na Szetlandach, Hebrydach i w północnej Szkocji dały wgląd w rozprzestrzenienie takich rodzajów grzybów jak Russula, Laccaria, Inocybe, Cortinarius i gatunków: muchomor alpejski (Amanita nivalis), pęporostek Hudsona (Lichenomphalia hudsoniana)[5]. Badał także siedem taksonów grzybów koprofilnych na Falklandach[6]. Jego badania udowodniły, że grzyby wywołujące białą zgniliznę drewna są największym producentem chlorometanu w atmosferze[7]. Był pierwszym, który prawidłowo zidentyfikował i opisał pasożytniczy związek między Entoloma i Armillaria[8]. Był jednym z redaktorów pierwszego kompendium Basidiomycota na Wyspach Brytyjskich.
W nazwach naukowych utworzonych przez niego taksonów dodawany jest jego nazwisko Watling[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Roy Watling [online], Mushroom the Journal [dostęp 2020-05-20] (ang.).
- ↑ a b c Professor Roy Watling, Honorary Associate Mycology [online] [dostęp 2020-05-20] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-12] (ang.).
- ↑ Search on : Mycobank_Advanced [online], Mycobank \data dostępu = 2020-05-20 (ang.).
- ↑ Dennis, R. W. G.; Watling, Roy (1983). "Fungi in the Inner Hebrides". Proceedings of the Royal Society of Edinburgh. Section B. Biological Sciences. 83: 415–429
- ↑ Watling, Roy. "Larger arctic-alpine fungi in Scotland." Arctic and Alpine mycology II. Springer US, 1987. 17–45
- ↑ Watling, Roy; Richardson, Michael J. (2010). "Coprophilous fungi of the Falkland Islands". Edinburgh Journal of Botany. 67 (3): 399–423
- ↑ PrNew insight into the atmospheric chloromethane budgetgained using stable carbon isotope ratios [online] [dostęp 2020-05-20] (ang.).
- ↑ Watling, Roy (1971). "Polymorphism in Psilocybe merdaria". New Phytologist. 70 (2): 307–326
- ↑ Index Fungorum (autorzy) [online] [dostęp 2020-05-20] (ang.).