Przejdź do zawartości

Rozpieraczka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rozpieraczka w kominie

Rozpieraczka – jedna z technik wspinaczkowych. We wspinaczce skalnej jest to sposób pokonywania formacji skalnych takich jak komin i szczelina, czyli takich, które mają dwie równoległe, lub zbiegające się pod ostrym kątem, pionowe ściany. Rozpieraczkę często wykorzystuje się w jaskiniach przy pokonywaniu kominów, studni i szczelin. Rozpieraczką można także trawersować wysokie szczeliny, meandry czy studnie[1].

Rozpieraczka polega na tym, że wspinacz opiera się jedną nogą o jedną ścianę otworu, drugą nogą o drugą i przemieszcza się przodem. Ta technika możliwa jest do zastosowania tylko w otworach o określonej szerokości[1].

Rozpieraczka jest odmianą zapieraczki, podczas której wspinacz obydwoma nogami i rękami zapiera się o jedną ścianę otworu, a plecami o drugą. Rozpieraczka umożliwia szybsze przemieszczanie się niż zapieraczka, wymaga jednak większej pewności w stawianiu stóp. Gdy miejsce jest wygodne, a podparcie stóp pewne, przy rozpieraczce wystarczą dwa punkty podparcia; obydwie nogi, lub noga i przeciwległa ręka[1].

Zarówno przy rozpieraczce, jak i zapieraczce niebezpiecznym momentem jest przejście od niej do wspinaczki klasycznej na jednej ścianie. Nagłe przeniesienie obciążenia tylko na ręce u niedoświadczonych wspinaczy może spowodować odpadnięcie[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Nielinowe techniki pokonywania jaskini [online] [dostęp 2017-07-29].