Ruch Nowych Sił

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ruch Nowych Sił
Рух нових сил
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Lider

Micheil Saakaszwili, Dawit Sakwarelidze

Data założenia

28 lutego 2017

Adres siedziby

Kijów

Ideologia polityczna

liberalizm klasyczny[1], proeuropeizm[1]

Strona internetowa

Ruch Nowych Sił[2] (ukr. Рух нових сил) – ukraińska partia polityczna założona w lutym 2017 roku przez Micheila Saakaszwilego.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Po jesieni 2015 roku podjęto próby i negocjacje w celu utworzenia partii politycznej wokół ówczesnego gubernatora obwodu odeskiego Michaiła Saakaszwilego oraz członków międzyfrakcyjnej grupy parlamentarnej „Eurooptymiści”, Aliansu Demokratycznego oraz możliwie partii Samopomoc. Projekt ten upadł w czerwcu 2016 roku[3].

11 listopada 2016 roku Saakaszwili ogłosił zamiar stworzenia na Ukrainie nowej siły politycznej[4]. Uczynił to cztery dni po tym, jak podał się do dymisji jako gubernator obwodu odeskiego, obwiniając osobiście prezydenta Petro Poroszenkę o sprzyjanie korupcji w Odessie i ogółem w kraju[5]. 19 listopada Saakaszwili ogłosił rozpoczęcie formowania zespołu nowej partii pod nazwą „Ruch Nowych Sił”[6]. 27 listopada 2016 roku partia zorganizowała swój pierwszy wiec w Kijowie[7].

Pod koniec lutego 2017 roku Ministerstwo Sprawiedliwości oficjalnie zarejestrowało Ruch Nowych Sił jako partię polityczną[8]. Wcześniej, w grudniu poprzedniego roku, Saakaszwili oświadczył, że nowa partia ma już 25 tys. członków[9].

W kwietniu 2017 roku partia Wola i Ruch Nowych Sił ogłosiły, że się połączą[10]. W tym samym czasie, według Saakaszwilego, do nowego ugrupowania przystąpiło dziewięciu ukraińskich burmistrzów[10].

26 lipca roku prezydent Petro Poroszenko wydał dekret o pozbawieniu lidera partii Saakaszwilego jego ukraińskiego obywatelstwa. Na Ukrainie tylko osoby będący obywatelami tego kraju mogą prowadzić partie polityczne oraz być wybrani do parlamentu. Liderem partii został Dawit Sakwarelidze[11].

W październiku organizacja społeczna „Komitet wyborców Ukrainy” zwróciła się do Krajowej Agencji ds. Zapobiegania Korupcji z prośbą o sprawdzenie działalności dwudziestu jeden partii, w tym Ruchu Nowych Sił i „Naszej Ukrainy” ze względu na oznaki niejawnego finansowania. Powodem wezwania do sprawdzenia Ruchu Nowych Sił było zadeklarowanie przez partię zerych wydatków na prowadzenie działalności za I kwartał 2017 roku, podczas gdy zdaniem Komitetu regionalni liderzy organizowali w tym czasie liczne spotkania z wyborcami[12].

Po tym jak Saakaszwili, wpierw deportowany do Polski, przeniósł się do Holandii, w lutym 2018 roku, pełnił jedynie rolę doradczą w partii[13][14].

W grudniu 2018 roku partia Wola wycofała się z decyzji o połączeniu z partią Saakaszwilego. Lider ugrupowania Jurij Derewjanko oświadczył, że Saakaszwili bardziej zainteresowany był swoją rodzinną Gruzją niż polityką ukraińską[15]. Derewjanko stwierdził również, że 90% członków lokalnych rad Ruchu Nowych Sił dołączyło do Woli[16].

W maju 2019 roku Saakaszwili powrócił na Ukrainę, po tym jak nowo wybrany prezydent, Wołodymyr Zełenski, unieważnił dekret o odebraniu mu obywatelstwa. Wkrótce jednak ogłosił, że nie ma na Ukrainie żadnych ambicji politycznych[17].

W czerwcu 2019 roku partia podjęła decyzję o wzięciu udziału w przedterminowych wyborach parlamentarnych na Ukrainie przewidzianych na koniec lipca tego roku[18]. 23 czerwca Centralna Komisja Wyborcza odmówiła członkom partii prawa do udziału lipcowych wyborach parlamentarnych, ponieważ rzekomo kongres partii, 10 czerwca, naruszył jej statut[19]. Dwa dni później decyzję tę uchylił Okręgowy Sąd Administracyjny Kijowa[19]. 19 lipca lider partii, Michaił Saakaszwili, wezwał swoich zwolenników do głosowania na Sługę Ludu w tych wyborach[20]. Ruchowi Nowych Sił nie udało się zdobyć żadnego miejsca w parlamencie, zebrawszy 0,46% ogółu głosów przy progu wyborczym wynoszącym 5% (na Sługi Ludu głosowało 43,16%)[21]. Partii nie udało się również zdobyć miejsca w okręgach jednomandatowych[21]. Partia Wola także nie zdobyła żadnych mandatów w tych wyborach[21].

Idee i program[edytuj | edytuj kod]

W kwietniu 2017 roku lider partii, Saakaszwili, zaproponował „budowę dużego muru”, aby „tymczasowo odizolować się” od separatystycznych Donieckiej i Ługańskiej Republiki Ludowej w celu „skoncentrowania się na pozostałej części Ukrainy”[22]. Saakaszwili wyraził pewność, że terytoria te mogą powrócić pod kontrolę rządu ukraińskiego, ale dopiero „po wyeliminowaniu korupcji i rozpoczęciu szybkiego rozwoju”[22].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Mychajło Minakow: A new party for Ukraine’s euro-optimists?. openDemocracy, 2016-08-15. [dostęp 2020-02-28]. (ang.).
  2. ↑ Saakaszwili ogłosił utworzenie partii „Ruch Nowych Sił”. Wschodnik. [dostęp 2020-02-28]. (pol.).
  3. ↑ Roman Romaniuk, Roman Kraweć: Труднощі амбіцій. Чому молоді політики не можуть домовитися про єдину партію. Ukraińska prawda, 2016-07-04. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  4. ↑ Саакашвили создает новую политсилу и хочет досрочные выборы. ЛІГА Новости, 2016-11-11. [dostęp 2020-02-29]. (ros.).
  5. ↑ Georgian Saakashvili quits as Ukraine Odessa governor. BBC News, 2016-11-07. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  6. ↑ Саакашвілі оголосив назву своєї партії — «Рух нових сил». Hromadśke.TV, 2016-11-19. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  7. ↑ LIVE: კიევში მიხეილ სააკაშვილისა და მისი მომხრეების მიტინგი მიმდინარეობს. Allnews.ge, 2016-11-27. [dostęp 2020-02-28]. (gruz.).
  8. ↑ Саакашвілі офіційно зареєстрував партію. BBC News, 2017-02-28. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  9. ↑ Саакашвілі розповів, скільки людей у його "Русі нових сил". Ukraińska prawda, 2016-12-24. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  10. ↑ a b Саакашвілі об'єднався з партією "Воля". Espreso TV, 2017-04-19. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  11. ↑ Christian Esch: Would-Be Reformer Saakashvili Cast Out of Ukraine. Der Spiegel, 2017-08-18. [dostęp 2020-02-29]. (ang.).
  12. ↑ КВУ закликав НАЗК перевірити діяльність партії Саакашвілі. Ukraińska prawda, 2017-10-11. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  13. ↑ მიხეილ სააკაშვილმა ევროკავშირში მუშაობის უფლება მიიღო. იმედი, 2018-04-14. [dostęp 2020-02-29]. (gruz.).
  14. ↑ Roman Kraweć: Без Міхо. Що відбувається в партії Саакашвілі після його депортації. Ukraińska prawda, 2018-06-22. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  15. ↑ Дерев'янко заявив, що йде з партії Саакашвілі. Ukraińska prawda, 2018-12-24. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  16. ↑ Дерев'янко зрадив Саакашвілі? Депутат вийшов з «Руху нових сил». Главком, 2018-12-24. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  17. ↑ Сакварелідзе розповів, чому Саакашвілі відмовився очолити «Удар». Главком, 2019-06-07. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  18. ↑ Партія Саакашвілі йде на вибори у Раду. Главком, 2019-05-29. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  19. ↑ a b Anastasija Korinowska: Верховний суд відхилив скаргу ЦВК щодо реєстрації у кандидати в депутати партії Саакашвілі. Hromadśke.TV, 2019-06-19. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  20. ↑ Саакашвили призвал голосовать на выборах в Раду за партию Зеленского. Медуза, 2019-07-10. [dostęp 2020-02-29]. (ros.).
  21. ↑ a b c Вибори до Верховної Ради України 2019. Результати підрахунку голосів. Ukraińska prawda, 2019-07-21. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
  22. ↑ a b Саакашвілі пропонує побудувати стіну з ОРДЛО. BBC News, 2017-04-12. [dostęp 2020-02-29]. (ukr.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ruch_Nowych_Sił&oldid=71945551”