Rudolf Jagielski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rudolf Jagielski
Ilustracja
Rudolf Jagielski (przed 1929)
podpułkownik dyplomowany artylerii podpułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia

27 września 1887
Mokrzyszów

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

do 1935 i 1939-1940

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

3 Pułk Artylerii Fortecznej
19 Pułk Artylerii Lekkiej
26 Dywizja Piechoty
30 Pułk Artylerii Polowej
9 Dywizjon Artylerii Konnej
11 Pułk Artylerii Lekkiej

Stanowiska

szef sztabu
dowódca dywizjonu artylerii
zastępca dowódca pułku
dowódca pułku artylerii

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Niepodległości Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej

Rudolf Jagielski (ur. 27 września 1887 w Mokrzyszowie, zm. wiosna 1940 w Charkowie) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wręczenie prezydentowi RP Ignacemu Mościckiemu odznak pułkowych artylerii 10 kwietnia 1935; d-ca 11 pal ppłk Rudolf Jagielski pierwszy z prawej

Rudolf Jagielski urodził się 27 września 1887 roku w Mokrzyszowie, w rodzinie Andrzeja i Katarzyny z domu Kalinka. Został oficerem cesarskiej i królewskiej armii. Będąc słuchaczem III roku akademii wojskowej został awansowany na porucznika ze starszeństwem z dniem 1 września 1911 roku w c. i k. 3 pułku artylerii fortecznej w Przemyślu[1]. W 1914 roku pełnił służbę w c. i k. 2 pułku artylerii fortecznej w Krakowie[2]. W szeregach c. i k. armii uczestniczył w I wojnie światowej.

27 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana i przydzielony z dniem 1 listopada 1918 roku do Okręgu Generalnego „Kraków”[3]. 15 lipca 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu majora, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Kraków”[4][5]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów artylerii[6]. 3 listopada 1922 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Doszkolenia. 15 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przeniesiony do dowództwa 26 Dywizji Piechoty w Skierniewicach na stanowisko szefa sztabu[7]. Pełniąc służbę sztabową pozostawał oficerem nadetatowym 19 pułku artylerii polowej. 31 marca 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 26. lokatą w korpusie oficerów artylerii. 23 października 1925 roku został zastępcą dowódcy 30 pułku artylerii polowej we Włodawie[8]. 23 maja 1927 roku został przeniesiony do 9 dywizjonu artylerii konnej w Baranowiczach na stanowisko dowódcy[9]. 24 lipca 1928 roku otrzymał przeniesienie na stanowisko dowódcy 11 pułku artylerii polowej w Stanisławowie, który 1 stycznia 1931 roku został przemianowany na 11 pułk artylerii lekkiej, a trzy lata później otrzymał nazwę wyróżniającą „Karpacki”. Z dniem 30 września 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku[10].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[11][12].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia pułkownika[13]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[14].

W maju 2009 w ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, przy Gimnazjum w Brojcach został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Rudolfa Jagielskiego.

27 października 2011 Rada Miasta Tarnobrzega nadała imię Rudolfa Jagielskiego ulicy w jego rodzinnej wsi, Mokrzyszowie, stanowiącej tarnobrzeską dzielnicę[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kronika. Z c. i k. armii. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 190 z 22 sierpnia 1911. 
  2. ↑ Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914, Wiedeń luty 1914, s. 888, 905.
  3. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 2 z 12 stycznia 1919 roku, poz. 75. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 4 z 16 stycznia 1919 roku, poz. 178.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 29 z 4 sierpnia 1920 roku, poz. 729.
  5. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 8, 662.
  6. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 189.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 586.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 110 z 23 października 1923 roku, s. 592.
  9. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 15 z 23 maja 1927 roku, s. 147.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 87.
  11. ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 309. ISBN 83-7001-294-9.
  12. ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5455.
  13. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  14. ↑ LISTA OSÓB ZAMORDOWANYCH W KATYNIU, CHARKOWIE, TWERZE I MIEDNOJE MIANOWANYCH POŚMIERTNIE NA KOLEJNE STOPNIE. policja.pl. [dostęp 2014-04-09].
  15. ↑ Uchwała Nr XVII/242/2011 Rady Miasta Tarnobrzeg z 27 października 2011r.. tarnobrzeg.pl. [dostęp 2014-12-06].
  16. ↑ Rozporządzenie Kierownika MSWojsk. L. 4597/22 (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 9, s. 314)
  17. ↑ M.P. z 1930 r. nr 98, poz. 143 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
  18. ↑ M.P. z 1932 r. nr 217, poz. 249 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  19. ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 283.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rudolf_Jagielski&oldid=72297260”