Rzeźby ursynowskie
Rzeźby ursynowskie[1] – grupa rzeźb plenerowych wykonanych w stylu realistycznym, pół realistycznym i awangardowym rozproszona w okolicach osiedli: „Jary”, „Stokłosy” i „Koński Jar-Nutki” na warszawskim Ursynowie Północnym[2][3].
Powstanie rzeźb[edytuj | edytuj kod]
W latach siedemdziesiątych XX w. na terenie Ursynowa zaczęły powstawać osiedla mieszkaniowe i bloki z tzw. wielkiej płyty. W 1977 zorganizowano tu plener rzeźbiarski pod egidą Związku Polskich Artystów Plastyków. Komisarzem pleneru został artysta rzeźbiarz Ryszard Stryjecki.
Rzeźby powstałe podczas pleneru umieszczono na warszawskim Ursynowie Północnym, w najstarszej części dzielnicy[4].
Lista rzeźb[edytuj | edytuj kod]
Ryszard Stryjecki (ur. 1937)
- Zakochani[5] – wapień, ul. Pięciolinii 5
- Rodzina[6] – wapień, ul. Nutki
- Obelisk – (niedokończony, ociosany głaz), ul. Dunikowskiego 12
Edmund Majkowski (1929–2009)
- My ze spalonych wsi – płaskorzeźba, ul. Wiolinowa 15
- Honor i Ojczyzna – płaskorzeźba (zniszczona), ul. Wiolinowa 15
- Grajkowie – wypukłorzeźba, ul. Koński Jar 6
Janina (Nina) Mirecka-Maciejewska (1930–2014)
Władysław Trojan (1932–2004)
Stefan Wierzbicki (ur. 1938)
Marek Jerzy Moszyński (1937–2010)
Inne informacje[edytuj | edytuj kod]
Na Ursynowie od 1977 przy ul. Wiolinowej 1 znajdowała się jeszcze jedna rzeźba, metalowa Abstrakcja Geometryczna Tadeusza Siekluckiego. Jej powstanie nie jest związane ze wspomnianym wyżej plenerem SARP. Rzeźba ta zaginęła[7].
Od połowy kwietnia do połowy maja 2023 na terenie nowo tworzonego parku im. Cichociemnych Spadochroniarzy AK znajdowała się instalacja Lapidarium, stanowiąca fragment koncepcji parku stworzonej przez Macieja Bratańca[8]. Według koncepcji projektanta Lapidarium utworzone z fragmentów wielkiej płyty i prętów zbrojeniowych miało stanowić pomnik epoki budowy ursynowskich osiedli w latach 70. XX wieku. Instalacja została usunięta decyzją prezydenta Warszawy Rafała Trzaskowskiego po protestach mieszkańców Ursynowa oraz lokalnych polityków[9].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Maciej Mazur: „Czasoprzewodnik” 33 lata na Ursynowie. Warszawa: Wydawnictwo Myśliński, 2010. ISBN 978-83-915427-9-8.
- ↑ Urząd Dzielnicy Ursynów, Dwa słowa o Ursynowie Czyli Krótki przewodnik po dzielnicy, ARW Grzegorczyk, 2011, s. 20 (pol.).
- ↑ Maciej Mazur: Witajcie na Ursynowie. Warszawa: Wydawnictwo Myśliński, 2012. ISBN 978-83-934764-1-1.
- ↑ Rzeźby. Ursynów, historia, wydarzenia, zdjęcia, galeria. [dostęp 2014-12-23].
- ↑ a b c d e f g Rzeźbyursynów. Puszka – Warszawska Sztuka Publiczna. [dostęp 2015-01-13]. (pol.).
- ↑ Julia Dziubecka: Rodzina – rzeźbyursynów. Puszka – Warszawska Sztuka Publiczna. [dostęp 2015-01-13]. (pol.).
- ↑ Maciej Mazur, Totalna abstrakcja [online], ursynow.org.pl, 26 marca 2018 [dostęp 2023-11-19] (pol.).
- ↑ Michał Wojtczuk, Sterta gruzu jako pomnik historii Ursynowa. "Jest brzydka i tak miało być" [online], Wyborcza.pl, 30 kwietnia 2023 [dostęp 2023-12-10].
- ↑ Wojciech Podgórski, Niespodziewany zwrot akcji w Lapidarium na Ursynowie. Pojawił się nowy, zaskakujący element [online], Wyborcza.pl, 12 czerwca 2023 [dostęp 2023-12-10].