Służba ma naprzod ustawiczna

Służba ma naprzod ustawiczna – list miłosny w języku polskim z pierwszej połowy XV wieku.

List pochodzi ze zbioru formuł listowych zapisanych w tzw. Retoryce Marcina z Międzyrzecza, datowanej ok. 1428. Rękopis znajduje się w Bibliotece Jagiellońskiej w Krakowie. W liście młodzieniec żegna przed wyjazdem pannę, prosi ją o wierność, zapewnia o stałym uczuciu. Na początku utworu znajduje się formuła powitalna, następnie przedstawienie sprawy, a dalej prośba – błaganie o wzajemność i zapewnienie wierności. List kończy się prośbą o zachowanie tajemnicy i pokłonienie się matce. Utwór pisany jest prozą, gdzieniegdzie rymowaną, zawiera przenośnie obrazujące uczucia.

Bibliografia

• Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 771. ISBN 978-83-01-16675-5.