SM Tb 99 M

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
SM Tb 99 M
Ilustracja
Klasa

torpedowiec

Typ

Tb 98 M

Historia
Stocznia

CNF, Monfalcone

Położenie stępki

22 marca 1914[1]

Wodowanie

17 grudnia 1914

 K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa

SM Tb 99 M

Wejście do służby

29 października 1915

Wycofanie ze służby

1918

 Wasilikon Naftikon
Nazwa

Kios

Wejście do służby

1920

Wycofanie ze służby

1941

Zatopiony

23 kwietnia 1941

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

projektowa 250 t
pełna: 265 t
(pełna: 320 t[1])

Długość

60,4 m

Szerokość

5,6 m

Zanurzenie

1,5 m

Napęd
2 kotły parowe Yarrow
2 turbiny parowe Melms-Pfenniger
5000 KM, 2 śruby
Prędkość

29,5 węzła

Zasięg

1200 Mm przy 16 w.[1]

Uzbrojenie
2 działa 66 mm L/30 (2 x I)
1 km 8 mm
4 wyrzutnie torped 450 mm (2 x II) (stan początkowy)
Załoga

41

SM Tb 99 Maustro-węgierski torpedowiec z okresu I wojny światowej typu Tb 98 M. Od 1920 roku służył w składzie floty greckiej jako Kios. Zatopiony 23 kwietnia 1941 roku.

Historia służby[edytuj | edytuj kod]

SM Tb (Torpedowiec Jego Cesarskiej Mości) 99 M wszedł do służby w c.k. marynarce Austro-Węgier 29 października 1915 roku[1], jako drugi okręt typu Tb 98 M. 21 maja 1917 roku nazwę skrócono do SM Tb 99[2]. Służył bojowo podczas I wojny światowej.

Tb 99 przetrwał wojnę, po czym w 1920 roku został sprzedany do Grecji (wraz z bliźniaczymi Tb 98M i 100M oraz Tb 92F, 94F i 95F zbliżonego typu). Po wcieleniu do marynarki greckiej otrzymał nazwę „Kios”[1].

Po ataku Niemiec na Grecję „Kios” został zatopiony przez niemieckie lotnictwo 23 kwietnia 1941 roku w Zatoce Ateńskiej[1] (według innych źródeł uszkodzony, po czym samozatopiony[3] lub zatopiony 22 kwietnia[4].

Opis[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Torpedowce typu Tb 98 M.

Tb 99 M wyposażony był w dwa kotły parowe typu Yarrow. Współpracowały one z dwoma turbinami parowymi Melms-Pfenniger. Okręt uzbrojony był początkowo w dwie armaty kalibru 66 mm L/30, pojedynczy karabin maszynowy Schwarzlose oraz dwie podwójne wyrzutnie torped kalibru 450 mm. Od 1917 roku rufową armatę 66 mm mocowano na okrętach tego typu na podstawie umożliwiającej prowadzenie ognia do celów powietrznych[2].

Na okrętach w greckiej służbie zamieniono uzbrojenie na jedną armatę 66 mm, jedno działko przeciwlotnicze 37 mm na rufie oraz dwie pojedyncze wyrzutnie torped 533 mm[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g S. Patjanin, M. Barabanow: Korabli... WMS Bałkanskich..., s. 12-13.
  2. a b S.A. Bałakin: WMS Italii i Awstro-Wiengrii 1914-1918 gg., Morskaja Kollekcja nr 4/1997.
  3. R. Gardiner, R. Gray, Conway’s... 1906-1921, s. 340.
  4. Roger Chesneau (red.): Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922-1946, Londyn 1992, ISBN 0-85177-146-7, s. 405.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Gardiner, Randal Gray (red.): Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
  • (ros.) S.W. Patjanin, M.S. Barabanow: Korabli Wtoroj mirowoj wojny. WMS Bałkanskich gosudarstw i stran Wostocznogo Sriediziemnomoria, Morskaja Kampania 3/2007, Moskwa.