Serengetilagus praecapensis
| Serengetilagus praecapensis | |
| Dietrich, 1941 | |
| Okres istnienia: miocen-pliocen | |
 Czaszka S. praecapensis ze zbiorów Naturkunde Museum, Berlin | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj |
Serengetilagus |
| Gatunek |
S. praecapensis |
Serengetilagus praecapensis – gatunek wymarłego ssaka z rodziny zającowatych zamieszkującego od miocenu do pliocenu północne tereny obecnej Tanzanii. Kopalne ślady występowania gatunku odkryto w Laetoli – stanowisku archeologicznym w północnej Tanzanii[2]. Gatunek charakteryzował się szeregiem specyficznych cech nieznanych u innych zajęczaków[3].
Historia odkrycia i badań[edytuj | edytuj kod]
W latach 1938–1939 niemiecki paleontolog Ludwig Kohl-Larsen zebrał w Laetoli 76 okazów kości należących do wymarłego ssaka nieznanego gatunku. Na podstawie tych okazów Wilhelm Dietrich opisał gatunek w roku 1941[2] oraz 1942[4], lecz nie wskazał holotypu[5]. Nowo odkryty rodzaj ulokował wówczas w podrodzinie Palaeolaginae[1]. Prowadzący późniejsze badania MacInnes opisał 21 okazów zebranych przez brytyjskich paleontologów Louisa i Mary Leakeyów w 1935 roku[3]. W roku 1964 kolejny badacz, Gureev, proponował ulokowanie rodzaju jako plemienia w podrodzinie Leporinae[1]. W 1987 roku C. Davies sugerował istnienie dwóch podgatunków[5], wprowadzając rozróżnienie gatunków badanych na podstawie znalezisk z Ndolanya Beds i z Laetoli Beds. Osobniki, których kości odnaleziono w Ndolanya Beds miały między innymi grubą pustą w środku kość w tylno-dolnej części czaszki, otaczającą ucho środkowe i ucho wewnętrzne (ang. auditory bulla). Kopalne ślady zającowatych z rodzaju Serengetilagus odnajdywane są w kilku lokalizacjach, między innymi: w formacji Adu-Asa (5,8–5,2 mln) i w Middle Awash (Etiopia). Winkler (2003) opisała żuchwę z wczesnego pliocenu (4,22–42 mln) z Lothagam (Kenia). W 2007 zespół paleontologów (López-Martínez et al.) wskazał na istotne cechy morfologiczne uzębienia, które sugerują bliższe pokrewieństwo opisanego gatunku z królikami niż zającami, i ulokował rodzaj Serengetilagus w podrodzinie Archaeolaginae[1]. Trwają dalsze badania i dyskusje na temat klasyfikacji[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Nieves López-Martínez, Andossa Likius, Hassane Mackaye, Patrick Vignau i inni. A new Lagomorph from the Late Miocene of Chad (Central Africa). „Revista Española de Paleontología”. 22 (1), s. 1-20, 2007. ISSN 0213-6937. (ang.).
- ↑ a b Wilhelm Otto Dietrich: Die säugetierepaläontologischen Erhebnisse der Kohl-Larsen’schen Expedition 1937-1939. Stuttgart: Geologie und Paleontologie, 1941, s. 217-222.
- ↑ a b c Alisa J. Winkler, Tomida Yukimitsu: The Lower Third Premolar of Serengetilagus praecapensis (Mammalia: Lagomorpha: Leporidae) from Laetoli, Tanzania W: "Paleontology and Geology of Laetoli: Human Evolution in Context". Springer, 2011, s. 55-66. DOI: 10.1007/978-90-481-9962-4_3. ISBN 94-007-2928-6.
- ↑ Wilhelm Otto Dietrich. Ältestquartäre Säugetiere aus der südlichen Serengeti, Deutsch-Ostafrika. „Palaeontographica”. 94A, s. 43–133, 1942. (niem.).
- ↑ a b C. Davies: Laetoli a Pliocene site in northern Tanzania. Oxford: Clarendon Press, 1987, s. 190-194.