Siatecznica okazała

Siatecznica okazała
	; Plazmodium w początkowej fazie rozwoju
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	Protozoa
Typ	śluzowce
Klasa	Myxogastrea
Rząd	incertae sedis
Rodzina	Stemonitidaceae
Rodzaj	Brefeldia
Gatunek	siatecznica okazała
	Nazwa systematyczna
	Brefeldia maxima (Fr.) Rostaf.; Vers. Syst. Mycetozoen (Strassburg): 8 (1873)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Siatecznica okazała (Brefeldia maxima (Fr.) Rostaf.) – gatunek śluzowców^[2].

Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji: Brefeldia, Stemonitidaceae, Stemonitida, Incertae sedis, Myxogastrea, Mycetozoa, Amoebozoa, Protozoa (według Index Fungorum)^[2].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1825 r. Elias Fries nadając mu nazwę Reticularia maxima. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu polski botanik Józef Rostafiński w 1873 r. Jest to jedyny gatunek należący do monotypowego rodzaju Brefeldia^[2].

Synonimy^[3]:

Brefeldia maxima var. sibirica Lavrov1929
Licea perreptans Berk. 1848
Reticularia maxima Fr. 1825

Morfologia i biologia[edytuj | edytuj kod]

Tworzy białe, śluzowate, bezkształtne plazmodium, które nie zawiera chlorofilu i nie posiada błon cytoplazmatycznych. Jest to największe plazmodium wśród wszystkich gatunków śluzowców na całym świecie. W Północnej Walii znaleziono okaz, który miał powierzchnię około 1 m², grubość około 1 cm i ważył 20 kg. Było to rekordowe plazmodium. Jeśli zaś weźmie się pod uwagę, że plazmodium, póki jeszcze jest białe, jest tworem jednokomórkowym, to była to także jedna z największych komórek na świecie. Przeważnie jednak plazmodium siatecznicy okazałej osiąga średnicę 4–30 cm i grubość 0,5–1,5 cm. W poszukiwaniu składników pokarmowych powoli porusza się na podłożu za pomocą nibynóżek. W pewnym momencie przystępuje do wytwarzania zarodników. Na jego zewnętrznej powierzchni tworzy się brązowoczarna skorupa, a zawartość w środku przyjmuje barwę od rdzawej do brązowoczarnej. W masie wypełniającej wnętrze plazmodium znajduje się włośnia. Charakterystyczną cechą dla tego gatunku jest występowanie wewnątrz włośni wieolkomórkowych pęcherzyków. Pojedynczy zarodnik ma barwę żółtobrązową i rozmiar 9–12 μm. Zarodniki roznoszone są przez wiatr, ale także przez chrząszcze z rodziny Latridiidae^[4].

Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]

Siatecznica okazała jest szeroko rozprzestrzeniona. Opisano występowanie tego gatunku w Europie, Azji, Ameryce Północnej oraz na Wyspach Marschalla^[5].

Zazwyczaj rośnie na martwych pniakach, pniach drzew, opadłych liściach i innych resztkach roślinnych, ale może rosnąć również na żywych roślinach^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ CABI databases. [dostęp 2014-09-25]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c Index Fungorum [online] [dostęp 2016-01-13] .
↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2015-12-16] .
↑ Ing, Bruce (1999). The myxomycetes of Britain and Ireland : an identification handbook. Slough, England: Richmond Pub. Co. p. 4. ISBN 0-85546-251-5
↑ Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-01-10] .
↑ Healy RA, Huffman DR., Tiffany LH, Knaphaus G. (2008). Mushrooms and Other Fungi of the Midcontinental United States (Bur Oak Guide). Iowa City, Iowa: University of Iowa Press. p. 340. ISBN 1-58729-627-6

[cabi-1] CABI databases. [dostęp 2014-09-25]. (ang.).

[if-2] Index Fungorum [online] [dostęp 2016-01-13] .

[3] Species Fungorum [online] [dostęp 2015-12-16] .

[4] Ing, Bruce (1999). The myxomycetes of Britain and Ireland : an identification handbook. Slough, England: Richmond Pub. Co. p. 4. ISBN 0-85546-251-5

[5] Discover Life Maps [online] [dostęp 2016-01-10] .

[6] Healy RA, Huffman DR., Tiffany LH, Knaphaus G. (2008). Mushrooms and Other Fungi of the Midcontinental United States (Bur Oak Guide). Iowa City, Iowa: University of Iowa Press. p. 340. ISBN 1-58729-627-6

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]