Siedlakowice

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Siedlakowice
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

wrocławski

Gmina

Sobótka

Liczba ludności (III 2011)

299[2]

Strefa numeracyjna

71

Kod pocztowy

55-050[3]

Tablice rejestracyjne

DWR

SIMC

0880188

Położenie na mapie gminy Sobótka
Mapa konturowa gminy Sobótka, blisko górnej krawiędzi nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Siedlakowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Siedlakowice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Siedlakowice”
Położenie na mapie powiatu wrocławskiego
Mapa konturowa powiatu wrocławskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Siedlakowice”
Ziemia50°57′57″N 16°47′42″E/50,965833 16,795000[1]

Siedlakowice (niem. Schiedlagwitz[4]) – wieś położona w województwie dolnośląskim, w powiecie wrocławskim, w gminie Sobótka.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wrocławskiego.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyły 299 mieszkańców[2]. Są szóstą co do wielkości miejscowością gminy Sobótka.

Obiekty zabytkowe[edytuj | edytuj kod]

  • eklektyczny pałac z wieżą, zbudowany w przełomie XIX i XX w. na planie czworoboku, obecnie mocno zdewastowany i zamieniony na mieszkania[5].
  • kościół pw. Matki Bożej Bolesnej i św. Anny - wzniesiony jak kaplica ok. 1773 r., przebudowany w 1886 r., powiększony o zakrystię i wieżę w 1932 r. Zachowało się jego neogotyckiego wyposażenie. Po II wojnie Polacy ekspatriowani z województwa stanisławowskiego umieścili w jego ołtarzu głównym obraz św. Anny Samotrzeciej z Tłumacza[6]. Kościół jest filią parafii w Zachowicach[7].

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Miejscowość po raz pierwszy zanotowana w łacińskim dokumencie z 1250 roku jako Sedlacouici. Notowana także w roku 1291 Sedlawkowicz, w roku 1318 Zedlacowicz, w roku 1327 Schydlakowicz, w roku 1358: Shedlacovicz, Sedlacoviczi oraz Schydlaczwicz, w roku 1630 w zgermanizowanej formie Schidellancwitz, a w roku 1667 Schilakwitz[8].

W księdze łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295–1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Sedlacoviczi[9][10].

Według niemieckiego językoznawcy Paula Hefftnera nazwa miejscowości pochodzi od polskiej nazwy związanej z osadnictwem oraz "siedliskiem" - miejscem bytowania. W książce o nazwach miejscowych regionu wrocławskiego z 1910 roku pisze "(...) stammt vom poln. Appelativ siodłak = Siedler, Landmann zu siedlić = sich ansiedeln; die Ansiedlung = siedlina, siedlisko, siedziba, siedlice, wovon das verdeutsche Zedlitz(...)"[8].

Ze względu na polskie pochodzenie w okresie hitlerowskiego reżimu w latach 1937-1945 administracja III Rzeszy zmieniła nazwę miejscowości na całkowicie niemiecką nazwę Siedlingen nawiązującą do wcześniejszego znaczenia[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 121797
  2. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1154 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. a b M. Choroś, Ł. Jarczak, Słownik nazw miejscowych Dolnego Śląska, Opole 1995, s. 104.
  5. Pałac Siedlakowice, ul. Świdnicka, Siedlakowice - polska-org.pl [online], polska-org.pl [dostęp 2023-04-07].
  6. Kościół Matki Boskiej Bolesnej i św. Anny, ul. Gwarna, Siedlakowice - polska-org.pl [online], polska-org.pl [dostęp 2023-04-07].
  7. Archidiecezja, Zachowice [online].
  8. a b Paul Hefftner: Ursprung und Bedeutung der Ortsnamen im Stadt und Landkreise Breslau. Breslau: Ferdinand Hirt, 1910, s. 145.
  9. Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis online
  10. H. Markgraf, J. W. Schulte, "Codex Diplomaticus Silesiae T.14 Liber Fundationis Episcopatus Vratislaviensis", Breslau 1889

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]