Sitno (jezioro w województwie zachodniopomorskim)
53°11′10″N 16°01′46″E/53,186111 16,029444| Położenie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Wysokość lustra |
69,1-69,2 m n.p.m. |
| Morfometria | |
| Powierzchnia |
65,0-67,2 ha |
| Wymiary • max długość • max szerokość |
|
| Głębokość • średnia • maksymalna |
|
| Objętość |
2666,7 tys. m³ |
| Hydrologia | |
| Klasa czystości wody |
III[3] (w roku 1997) |
| Rzeki zasilające |
Płociczna |
| Rzeki wypływające |
Płociczna |
Położenie na mapie gminy Tuczno  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wałeckiego  | |
| 53°11′10″N 16°01′46″E/53,186111 16,029444
| |
Sitno – jezioro w woj. zachodniopomorskim, w pow. wałeckim, w gminie Tuczno, leżące na Równinie Drawskiej[4].
Powierzchnia zwierciadła wody według różnych źródeł wynosi od 65,0 ha[3] przez 67,2 ha[2] do 74,21 ha[1]. Zwierciadło wody położone jest na wysokości 69,1 m n.p.m.[2] lub 69,2 m n.p.m.[1][3]. Średnia głębokość jeziora wynosi 4,0 m[1][2], natomiast głębokość maksymalna 7,0 m[1][2].
Jest to jezioro polodowcowe o typowym dla tych jezior wydłużonym kształcie i stromych brzegach.
Przez jezioro przepływa rzeka Płociczna, która łączy je z jeziorem Tuczno oraz jeziorem Płoć.
Na półocnym brzegu jeziora leżała niegdyś dawna wieś Sitno (niem. Zietenfier), po której pozostał cmentarz. Dawniej przebiegała tędy kolej wąskotorowa do Krępy Krajeńskiej[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Mazurek, Stanisław (red.): Atlas jezior województwa pilskiego. Wojewódzkie Biuro Geodezji i Terenów Rolnych w Pile; Państwowe Gospodarstwo Rybackie w Oleśnicy, [1983], s. 134.
- ↑ a b c d e f według IRŚ za Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 211. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ a b c Adam Choiński: Katalog jezior Polski. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 2006, s. 211. ISBN 83-232-1732-7.
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 80. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Elżbieta Hołubczat, Dariusz Janicki, Drawieński Park Narodowy. Walory kulturowe, DPN, Drawno, 2013