Skały mezoabysalne

Pegmatyt (przerosty pismowe), jako przykład skały mezoabysalnej

Skały mezoabysalne należą do skał magmowych głębinowych krystalizujących na głębokościach ok. 3–4 km. Tworzą głównie intruzje niezgodne (niewielkie batolity, pnie, dajki ) tnące skorupę ziemską wzdłuż rozłamów, przeważnie w skałach osłony metamorficznej (zob. → skały metamorficzne).

Skały mezoabysalne charakteryzują się strukturami porfirowatymi, średnio i grubo ziarnistymi Tekstury ich są zbite i bezładne, lecz bywają także miarolityczne, a na kontaktach z innymi skałami nawet gnejsowe.

Skały tej facji są często bogate w skałdniki lotne, które przyczyniają się do powstawania pegmatytów. Intruzje mezoabysalne są, jedną z głównych przyczyn metamorfizmy kontaktowego, a dokładniej termicznego. Wśród tych skał bywają intruzje skał częściowo upłynnionych, nie tworzących stref kontaktowych i odznaczające się struktura gnejsową.

Głównie wśród skał mezoabysalnych można wyróżnić pegmatyty tworzące żyły i gniazda pegmatytowe, lecz również mogą krystalizować intrudujące magmy gabrowe i granitowe.

Zobacz też

• skały magmowe
• diagram QAPF

Literatura uzupełniająca

• Majerowicz A., Wierzchołowski B. - Petrologia skał magmowych, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1990 r.
• Ryka W., Maliszewska A., Słownik Petrograficzny, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa, 1991 (wyd. II popr. i uzup.), ISBN 83-220-0406-0
• Bolewski A., Parachoniak W. - Petrografia, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa
• Książkiewicz M. - Geologia dynamiczna, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa