Sobór Trzech Świętych Hierarchów w Paryżu
48°50′27,8″N 2°17′57,9″E/48,841056 2,299417| sobór parafialny | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Region | |||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Parafia | |||||||||||||
| Wezwanie |
Trzech Świętych Hierarchów (Bazylego Wielkiego, Grzegorza Teologa i Jana Złotoustego) | ||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne |
30 stycznia/12 lutego | ||||||||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||||||||
| Cudowne ikony |
Iwerska Ikona Matki Bożej (kopia) | ||||||||||||
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Położenie na mapie Paryża  | |||||||||||||
Położenie na mapie Francji  | |||||||||||||
Położenie na mapie Île-de-France  | |||||||||||||
| 48°50′27,8″N 2°17′57,9″E/48,841056 2,299417
| |||||||||||||
| Strona internetowa | |||||||||||||
Sobór Trzech Świętych Hierarchów (ros. Собор трёх святителей, Трёхсвятителский храм) – prawosławny sobór w Paryżu, dawna katedra eparchii chersoneskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Cerkiew pod tym wezwaniem powstała w Paryżu na potrzeby parafii Trzech Świętych Hierarchów w Paryżu, erygowanej w 1931. Była to świątynia domowa w obiekcie przy ul. Pétel 5[1]. Od 1946, mimo swoich skromnych rozmiarów, obiekt ten posiadał rangę soboru katedralnego eparchii chersoneskiej Patriarchatu Moskiewskiego[1].
W 1958 budynek mieszkalny, w którego części funkcjonowała cerkiew, został zburzony. Właściciele gruntu zgodzili się umieścić w nowym, wznoszonym na tym samym miejscu obiekcie, nową cerkiew domową, pod warunkiem jednak, by żaden element zewnętrznej architektury nie sygnalizował sakralnego przeznaczenia pomieszczenia. Architekt całości, Marc Sala, umieścił cerkiew w planie domu jako „pomieszczenie handlowe”[1].
Wnętrze cerkwi, zdobione w stylu rosyjskim, zostało udekorowane freskami przez Leonida Uspienskiego i Grigorija Kruga. Szczególnym kultem w świątyni otaczana jest kopia Iwerskiej Ikony Matki Bożej wywieziona z Rosji w czasie kampanii francuskiej w 1812[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- N. Makarowa, Russkije prawosławnyje chramy Pariża [w:] Architiekturnoje nasledije russkogo zarubieżja. Petersburg: Izdatielstwo „Dmitrij Bułanin”, 2008. ISBN 978-5-86007-557-3.