Solheim Cup 1996

1996 Solheim Cup był czwartą odsłoną meczów o Puchar Solheima i miał miejsce w dniach od 20 do 22 września 1996 na polu golfowym St. Pierre Hotel & Country Club w Chepstow w Walii. W imprezie tej tradycyjnie walczyły ze sobą dwie drużyny: zawodowych golfistek reprezentujących Europę oraz Stany Zjednoczone. Wynik 17 do 11 na korzyść Amerykanek pozwolił im zatrzymać puchar wywalczony dwa lata wcześniej^[1].

Format[edytuj | edytuj kod]

Wraz z czwartą edycją Solheim Cup wprowadzono zmiany w formacie rozgrywania tych zawodów. W ich wyniku harmonogram rozgrywek stał się identyczny z formatem stosowanym podczas Ryder Cup^[2].

Do zdobycia przez obie drużyny była pula 28 punktów. Przez pierwsze dwa dni golfistki walczyły w czterech turach meczów dwuosobowych drużyn. Na obie poranne sesje składały się cztery mecze foursome (2 × 4 punkty), na popołudniowe zaś cztery mecze fourball (2 × 4 punkty). Ostatniego dnia zaplanowana była sesja 12 meczów singlowych (12 punktów).

Drużyny[edytuj | edytuj kod]

Uczestniczka	Wiek	Miejsce zamieszkania lub pochodzenia	Uwagi
Drużyna Europy
Mickey Walker	43	Essex, Anglia	niegrający kapitan
Helen Alfredsson	31	Göteborg, Szwecja	dzika karta
Laura Davies	32	Coventry, Anglia
Marie-Laure de Lorenzi	35	Biarritz, Francja
Lisa Hackney	28	Anglia	debiutantka
Trish Johnson	30	Bristol, Anglia
Kathryn Marshall	29	Dundee, Szkocja	dzika karta, debiutantka
Joanne Morley	29	Sale, Anglia	debiutantka
Liselotte Neumann	30	Gmina Finspång, Szwecja	dzika karta
Alison Nicholas	34	Gibraltar
Catrin Nilsmark	29	Göteborg, Szwecja	dzika karta
Dale Reid	37	Ladybank, Szkocja	dzika karta
Annika Sörenstam	25	Sztokholm, Szwecja

Uczestniczka	Wiek	Miejsce zamieszkania lub pochodzenia	Uwagi
Drużyna USA
Judy Rankin	51	Saint Louis, Missouri	niegrający kapitan
Pat Bradley	45	Westford, Massachusetts
Brandie Burton	24	San Bernardino, Kalifornia	dzika karta
Beth Daniel	39	Charleston, Karolina Południowa	dzika karta
Jane Geddes	36	Huntington, Nowy Jork	debiutantka
Rosie Jones	36	Santa Ana, Kalifornia
Betsy King	41	Reading, Pensylwania
Meg Mallon	33	Natick, Massachusetts
Michelle McGann	26	West Palm Beach, Floryda	debiutantka
Dottie Pepper	31	Saratoga Springs, Nowy Jork
Kelly Robbins	26	Mount Pleasant, Michigan
Patty Sheehan	39	Middlebury, Vermont
Val Skinner	36	Hamilton, Montana	debiutantka

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Dzień 1.[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza z piątkowych sesji przyniosła niespodziewane prowadzenie Amerykanek: 3,5 do 0,5. Europejki jednak nie złożyły broni i zaczęły odrabiać straty zmniejszając stratę na koniec dnia do dwóch punktów (5:3).

Wśród Amerykanek pierwszoplanową rolę odegrała Dottie Pepper wygrywając oba swoje mecze. Rano w parze z Brandie Burton pokonała Szwedki Alfredsson i Neumann 2&1. Po południu wraz z Betsy King nie dała szans Neumann i Nilsmark w meczu, w którym Pepper na przestrzeni 6 dołków zrobiła 5 birdie^[2].

Laura Davies – największa z europejskich gwiazd i numer 2 listy zarobków LPGA podczas pierwszej sesji grała nierówno i jej para z Alison Nicholas uległa Amerykankom Sheehan i Jones najmniejszym możliwym marginesem 1 dołka. Na szczęście dla drużyny Europy po przerwie obiadowej talent Davies przebudził się i tym razem wraz z Trish Johnson rozgromiły Robbins i Bradley wynikiem 6&5, zaś sama Davies zrobiła 7 birdie na przestrzeni 13 dołków, a na 8. dołku par 4 nieomal trafiła hole in one na albatrosa^[2].

Wynik Europejek w popołudniowej sesji byłby jeszcze bardziej przekonujący, jednak amerykańska para Daniel/Mallon uratowała remis dzięki birdie Daniel na ostatnim dołku^[3].

Poranne mecze foursome[edytuj | edytuj kod]

	Wyniki
Sörenstam/Nilsmark	remis	Robbins/McGann
Davies/Nicholas	1up	Sheehan/Jones
Reid/de Lorenzi	1up	Daniel/Skinner
Alfredsson/Neumann	2&1	Pepper/Burton
0,5	Foursome	3,5
0,5	Łącznie	3,5

Popołudniowe mecze fourball[edytuj | edytuj kod]

	Wyniki
Davies/Johnson	6&5	Robbins/Bradley
Sörenstam/Marshall	1up	Skinner/Geddes
Neumann/Nilsmark	1up	Pepper/King
Alfredsson/Nicholas	remis	Mallon/Daniel
2,5	Fourball	1,5
3	Łącznie	5

Dzień 2.[edytuj | edytuj kod]

Sobotnie mecze przyniosły kontynuację dobrej gry Europejek. Podczas porannej sesji zrewanżowały się Amerykankom identycznym wynikiem z poprzedniego dnia (3,5 do 0,5), dzięki czemu wyszły na prowadzenie. Przewagę powiększyły wygrywając również sesję fourballs, przez co po dwóch dniach wynik brzmiał 9 do 7 na korzyść Europy^[4].

Laura Davies wygrała oba swoje sobotnie mecze. Do południa wraz z Johnson nie dały szans Sheehan i Jones (4&3). Podczas sesji fourballs w parze z debiutantką Hackney rozgromiły Daniel i Skinner 6&5 w meczu, w którym na pierwszej dziewiątce obie Europejki zrobiły po trzy birdie^[4].

Mimo że słabe puttowanie Amerykanek było głównym powodem ich słabej gry, to miały one jednak szanse na to żeby zmniejszyć rozmiary porażki, lecz nie potrafiły ich wykorzystać. W porannym meczu Mallon i Geddes prowadziły po 17 dołkach jednym punktem, ale birdie Szwedki Neumann na osiemnastce dało Europejkom remis. Z kolei po południu Mallon tym razem wraz z McGann na cztery dołki do końca prowadziły 3up, jednak Sörenstam i Johnson na każdym z ostatnich czterech dołków zrobiły birdie i ten mecz też zakończył się remisem^[4].

Sobotni sukces europejskiej drużyny był rezultatem skutecznej gry nie tylko czołowych zawodniczek, ale też tych mniej znanych golfistek reprezentujących Europę: Hackney, Marschall, Johnson oraz de Lorenzi. Amerykanki w sobotę były w stanie wygrać tylko jeden mecz (Robbins i King w popołudniowej sesji) i wydaje się, że jedynym przykrym momentem dla Europejek było użądlenie ich kapitan w powiekę lewego oka przez osę^[4].

Poranne mecze foursome[edytuj | edytuj kod]

	Wyniki
Davies/Johnson	4&3	Sheehan/Jones
Sörenstam/Nilsmark	1up	Pepper/Burton
Neumann/Marshall	remis	Mallon/Geddes
Alfredsson/de Lorenzi	4&3	Robbins/McGann
3,5	Foursome	0,5
6,5	Łącznie	5,5

Popołudniowe mecze fourball[edytuj | edytuj kod]

	Wyniki
Davies/Hackney	6&5	Daniel/Skinner
Sörenstam/Johnson	remis	Mallon/McGann
de Lorenzi/Morley	2&1	Robbins/King
Nilsmark/Neumann	3&1	Sheehan/Geddes
2,5	Fourball	1,5
9	Łącznie	7

Dzień 3. – mecze singlowe[edytuj | edytuj kod]

Singlowe mecze ostatniego dnia znowu okazały się być domeną amerykańskich golfistek. Mimo że po dwóch dniach traciły dwa punkty do Europejek, to stratę tę szybko zniwelowały i wygrały 9 spośród 12 pojedynków; w pozostałych trzech jeden wygrała Annika Sörenstam, a dwa zakończyły się remisem. Golfistki USA wygrały cały turniej 17 do 11 i pierwsze w historii triumfowały jako drużyna przyjezdna^[5].

Pomeczowe komentarze jako przyczynę porażki Europejek wskazywały zmęczenie ich kluczowych zawodniczek. Cztery najlepsze europejskie golfistki (Davies, Sörenstam, Neumann i Nilsmark) przez pierwsze dwa dni grały po dwa mecze dziennie i ostatniego dnia wyraźnie opadły z sił – w efekcie z wyjątkiem Sörenstam przegrały one swoje pojedynki. Najbardziej bolesna była porażka Davies, która w niedzielę nie była w stanie zrobić ani jednego birdie i uległa najdalej uderzającej Amerykance Michelle McGann 3&2^[2]^[6].

Z kolei taktyką amerykańskiej kapitan Judy Rankin było rozłożenie sił gwiazd swojej drużyny aby ostatniego dnia mogły skuteczniej walczyć o punkty. W efekcie zarówno Pepper, King, Jones i Daniel wygrały swoje mecze singlowe. Tylko jedna z ich golfistek w niedzielę grała swój piąty mecz – Kelly Robbins, która zremisowała z Alison Nicholas^[2]^[5]^[6].

	Wyniki
Sörenstam	2&1	Bradley
Marshall	2&1	Skinner
Davies	3&2	McGann
Neumann	remis	Daniel
Hackney	1up	Burton
Johnson	3&2	Pepper
Nicholas	remis	Robbins
de Lorenzi	5&4	King
Morley	5&4	Jones
Reid	2up	Geddes
Nilsmark	2&1	Sheehan
Alfredsson	4&2	Mallon
2	Pojedynki	10
11	Łącznie	17

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Solheim Cup Results. LPGA Tour. [dostęp 2009-01-29]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e John Garrity. Lone Stars. „Sports Illustrated”, 1996-09-30. [dostęp 2009-01-29]. (ang.).
↑ Americans Lead Solheim Cup. „The New York Times”, 1996-09-21. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Christopher Clarey. Europeans Survive Americans And Wasp. „The New York Times”, 1996-09-22. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).
↑ ^a ^b Christopher Clarey. Americans Bring Solheim Cup Back Home. „The New York Times”, 1996-09-23. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).
↑ ^a ^b Ian Thomsen. U.S. Women Trounce Europeans to Retain Solheim Cup. „International Herald Tribune”, 1996-09-23. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).

[SolheimCupResults-1] Solheim Cup Results. LPGA Tour. [dostęp 2009-01-29]. (ang.).

[SI_LoneStars-2] John Garrity. Lone Stars. „Sports Illustrated”, 1996-09-30. [dostęp 2009-01-29]. (ang.).

[NYT_Friday-3] Americans Lead Solheim Cup. „The New York Times”, 1996-09-21. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).

[NYT_Saturday-4] Christopher Clarey. Europeans Survive Americans And Wasp. „The New York Times”, 1996-09-22. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).

[NYT_Sunday-5] Christopher Clarey. Americans Bring Solheim Cup Back Home. „The New York Times”, 1996-09-23. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).

[IHT_Summary-6] Ian Thomsen. U.S. Women Trounce Europeans to Retain Solheim Cup. „International Herald Tribune”, 1996-09-23. [dostęp 2009-02-08]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]