Stały wodór

Stały wodór – pierwiastkowy wodór w stałym stanie skupienia.

Stały wodór powstaje z ciekłego wodoru poniżej jego temperatury krzepnięcia, czyli 14,01 K (−259,14 °C). Po raz pierwszy został otrzymany w 1899 roku przez Jamesa Dewara^[1].

Objętość molowa stałego wodoru wynosi 22,7 cm³/mol, co odpowiada gęstości 0,088 g/cm³^[2]. Dla izotopów wodoru, deuteru i trytu, gęstości wynoszą odpowiednio 0,20 i 0,31 g/cm³.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ James Dewar. Sur la solidification de l'hydrogène. „Annales de Chimie et de Physique”. 18, s. 145–150, 1899. (fr.).
↑ H. W. Woolley, R. B. Scott, F. G. Brickwedde. Compilation of thermal properties of hydrogen in its various isotopic and ortho-para modifications. „J. Res. Natl. Bur. Stand.”. 41, s. 379-475, 1948. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stephen C. Bates: Compilation of the engineering properties of solid hydrogen. 2002. [dostęp 2014-04-08]. (ang.).

[Dewar-1] James Dewar. Sur la solidification de l'hydrogène. „Annales de Chimie et de Physique”. 18, s. 145–150, 1899. (fr.).

[Woolley-2] H. W. Woolley, R. B. Scott, F. G. Brickwedde. Compilation of thermal properties of hydrogen in its various isotopic and ortho-para modifications. „J. Res. Natl. Bur. Stand.”. 41, s. 379-475, 1948. (ang.).

[1]

[2]