Przejdź do zawartości

Stadio Erasmo Iacovone

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erasmo Iacovone
Ilustracja
Stadio Erasmo Iacovone
Poprzednia nazwa

Stadio Salinella (1965-1978)

Państwo

 Włochy

Adres

Via Lago di Como, Rione Salinella, 74100 Tarent

Data budowy

1965

Data otwarcia

1965

Właściciel

Comune di Taranto

Klub

Taranto FC 1927

Pojemność stadionu

27 584

Wymiary boiska

105 × 68 m

Nawierzchnia boiska

trawa

Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, po prawej znajduje się punkt z opisem „Erasmo Iacovone”
Ziemia40°27′10″N 17°16′12″E/40,452778 17,270000

Stadio Erasmo Iacovonestadion piłkarski znajdujący się w mieście Tarent we Włoszech. Jest obecnie używany głównie dla meczów piłki nożnej. Swoje mecze rozgrywa na nim drużyna piłkarska Taranto FC 1927. Stadion może pomieścić 27 584 widzów.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Stadion został otwarty 8 grudnia 1965 roku w towarzyskim meczu przeciwko US Foggia, który zakończył się wynikiem 0:0. Zajął miejsce starego Stadio Valentino Mazzola, który stał się strukturalnie nieadekwatny do ambicji klubu piłkarskiego A.S. Taranto, najbardziej popularnego miejskiego zespołu w tamtym czasie. „Wielki stadion dla wielkiego zespołu” było hasłem, które było odpowiednie na tę okazję: został zbudowany w ciągu 100 dni, przy użyciu 130 km rur i 900 metrów sześciennych drewnianych schodów. Murowane były tylko szatnie i toalety. Do konstrukcji pal instalacyjnych, ogrodzenia oraz 24 bram rozprzestrzeniających się wzdłuż ściany granicznej użyto 5000 ton kutego żelaza. Nowy stadion został nazwany Stadio Salinella, od nazwy dzielnicy o tej samej nazwie, w którym został zbudowany.

W sezonie 1977/78 zespół ze swoim czołowym napastnikiem Erasmo Iacovone był jak najbliżej awansu do Serie A. Ale 6 lutego 1978 roku Iacovone zginął w wypadku samochodowym. Po jego śmierci stadion w Taranto został nazwany jego imieniem.

W 1985 roku stadion już nie odpowiadał nowym przepisom dotyczących bezpieczeństwa i nie nadawał się do użytku. Stadion został następnie poddany głębokiej rekonstrukcji, zmuszając zespół rozgrywać swoje mecze domowe na innych stadionach. Rury i drewniane kroki zostały zastąpione przez 2500 metrów sześciennych betonu oraz 1000 ton stali, została zbudowana głęboka fosa między boiskiem i trybunami, wzniesiono drugi pierścień dla każdego sektora i zainstalowany nowoczesny system oświetlenia. Również zmodernizowano salę prasową, odnowione szatnie, toalety i boisko treningowe. Po zakończeniu prac, realizowanych w kilku etapach w ciągu najbliższych kilku lat liczba miejsc została powiększona do 27 584 miejsc.

26 kwietnia 1989 roku stadion gościł po raz pierwszy narodową reprezentację w towarzyskim meczu z Węgrami i świętował wygraną 4-0 (gole Nicola Berti, Andrea Carnevale, Riccardo Ferri i Gianluca Vialli).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]