Stalag Luft VI
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Podległość | |
Stalag Luft VI – niemiecki obóz jeniecki okresu II wojny światowej.
W 1941 roku utworzono w Trzeciej Rzeszy sześć obozów jenieckich dla lotników alianckich. Stalag Luft VI powstał 1 sierpnia 1943 roku na terenie Litwy w Szyłokarczmie. Początkowo w obozie znajdowało się 1998 jeńców brytyjskich. Pod koniec 1943 liczba jeńców wzrosła do 3089 osób[1], a w kwietniu 1944 do 3623 jeńców, w tym 2063 obywateli USA. 1 lipca w obozie przebywało 4051 jeńców, a wśród nich 2403 lotników amerykańskich[1].
Późną jesienią 1944 roku zarządzono ewakuację obozu. Część lotników przetransportowano do Lipawy i dalej drogą morską do Świnoujścia, skąd jeńcy przewiezieni zostali do Stalagu Luft IV w Tychowie. Kolejna grupa jeńców przewieziona została koleją do Torunia i umieszczona w Stalagu 357[1].
W obozie w Szyłokarczmie podjęto próbę ucieczki. Kopano tunel wyprowadzający poza ogrodzenie obozu. Podczas realizacji tego przedsięwzięcia 19 lotników aresztowano i ucieczka zakończyła się niepowodzeniem[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Lietz 1982 ↓, s. 98.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zygmunt Lietz: Obozy jenieckie w Prusach Wschodnich 1939-1945. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06814-3.